مقایسه انواع سوئیچ سیسکو سری 2960S: طبق بسیاری از تحلیل‌ها، سوئیچ سیسکو 2960S یکی از محبوب‌ترین سوئیچ‌های Catalyst در سری 2960 به شمار می‌رود. بسیاری از مشتریان به دنبال راهی آسان برای مقایسه انواع سوئیچ سیسکو سری 2960S و یافتن اطلاعات درباره‌ی یک سوئیچ مناسب هستند. در این مقاله، ویژگی‌ها و مشخصات انواع مدل‌های این سوئیچ را بررسی خواهیم کرد. با RootLan همراه باشید.
مقایسه سوئیچ سیسکو WS-C2960S-48TS-S و WS-C2960S-24TS-L
هر دو سوئیچ شبکه Cisco 2960 در بسیاری از ویژگی‌ها مشابه هستند.
مشخصات و ویژگی‌های سوئیچ سیسکو WS-C2960S-48TS-S
۴۸ پورت اترنت گیگابیتی
دو عدد پورت SFP
پورت USB برای مدیریت و انتقال فایل
نرم افزار Cisco IOS به صورت Lan Base یا Lan Lite
مشخصات و ویژگی‌های سوئیچ سیسکو WS-C2960S-24TS-L
۲۴ پورت اترنت گیگابیتی
دو عدد پورت SFP
پورت USB برای مدیریت و انتقال فایل
نرم افزار Cisco IOS به صورت Lan Base یا Lan Lite
تفاوت‌ها
در مبحث مقایسه انواع سوئیچ سیسکو سری 2960S، تنها تفاوت موجود بین سوئیچ سیسکو WS-C2960S-48TS-S و سوئیچ شبکه WS-C2960S-24TS-L این است که لایسنس اولی IP Base و دومی Lan Base است.
سوئیچ سیسکو WS-C2960S-24TS-L بسیار شبیه به سوئیچ شبکه WS-C2960S-48TS-S است و برای شبکه‌های سازمانی، فروشگاه‌ها و شعب ادارات طراحی شده است. یکی از تفاوت‌های این دو سوئیچ آن است که WS-C2960S-24TS-L دارای ۲۴ پورت بوده، در حالی که سوئیچ سیسکو WS-C2960S-48TS-S تعداد ۴۸ پورت را ارایه میدهد.
مشخصات و ویژگی‌های سوئیچ سیسکو WS-C2960S-24PS-L
۲۴ پورت اترنت 10/100/1000 به همراه PoE با ولتاژ 370 وات
دو عدد ماژول SFP 1G
پورت USB برای مدیریت و انتقال فایل
نرم افزار Cisco IOS به صورت Lan Base یا Lan Lite
سوئیچ سیسکو WS-C2960S-48FPS-L و سوئیچ شبکه WS-C2960S-48LPS-L
هر دو سوئیچ، مشخصاتی مشابه مدل‌های قبلی دارند و در بسیاری از ویژگی‌ها مشترک هستند. اما در ولتاژ PoE متفاوت هستند.
سوئیچ سیسکو WS-C2960S-48FPS-L با پشتیبانی از PoE به صورت تمام و کمال با ولتاژ ۷۴۰ وات برای ۲۴ پورت، حداکثر تا ۳۰ وات به ازای هر پورت ارایه میدهد. همچنین امکان تخصیص این میزان ولتاژ برای ۴۸ پورت نیز وجود دارد که در آن صورت برای هر پورت ۱۵.۴ وات در نظر گرفته خواهد شد.
در نقطه‌ی مقابل، سوئیچ سیسکو WS-C2960S-48LPS-L نیمی از این مقدار یعنی ۳۷۰ وات را امکان‌پذیر می‌سازد.
این دو مدل سوئیچ، دیتاشیت یکسانی دارند و ۴ پورت گیگابیتی SFP در اختیار کاربر قرار میدهند. فناوری Cisco FlexStack هم با توان عملیاتی ۲۰ گیگابیت در ثانیه، امکان Stacking را فراهم میکند.
ویژگی‌های سوئیچ سیسکو WS-C2960S-48FPS-L
۴۸ پورت اترنت 10/100/1000 به همراه PoE با ولتاژ 370 وات
۴ عدد پورت SFP 1G
پورت USB برای مدیریت و انتقال فایل
نرم افزار Cisco IOS به صورت Lan Base یا Lan Lite
سوئیچ سیسکو سری 2960S ایده‌آل است برای:
راه اندازی شبکه داخلی دسکتاپ به شکل کابلی که بسیار مقرون به صرفه خواهد بود
پیاده‌سازی کیفیت خدمات (QoS) برای حل مشکلات در اولویت‌بندی برنامه‌های کاربردی و مهم تجاری
اجرای سیاست‌های بنیادی امنیتی برای محدود کردن دسترسی به شبکه و کاهش تهدیدها
کاهش هزینه‌های نگهداری از طریق اتوماسیون و ساده‌سازی عملیات
سوئیچ های مدیریتی یا غیر مدیریتی: پنج دلیل عمده برای انتخاب سوئیچ های مدیریتی به جای سوئیچ های غیرمدیریتی
سوئیچ ها جعبه هایی هستند که تعدادی از دستگاه های دیگر را در یک شبکه محلی (LAN) به یکدیگر متصل می کنند و از آنچه که packet switching نامیده می شود، به طور موثربرای ارسال و دریافت اطلاعات استفاده میکند. به طور کلی، دو نوع سوئیچ مدیریتی و غیر مدیریتی وجود دارد. امروز ما درباره تفاوت بین این دو نوع بحث می کنیم و اینکه چرا سوئیچ مدیریتی توصیه می شود.
تفاوت بین سوئیچ مدیریتی و سوئیچ غیر مدیریتی چیست؟
سوئیچ غیر مدیریتی از سوی دیگر مانند یک دستگاه plug and play” “ رفتار می کند. نمی توان آن را پیکربندی کرد و به سادگی اجازه می دهد تا دستگاه ها با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. آنها تمایل دارند ارزان تر از سوئیچ های مدیریت شده باشند، زیرا آنها دارای ظرفیت پایین و انعطاف پذیری کمتر هستند. به طور کلی، آنها را در خارج از محیط های کوچکتر و کمتر فشرده شبکه استفاده نمی کنند. سوئیچ های مدیریتی به طور کامل قابل تنظیم می باشند و می توانند بر حسب اختیار نظارت و تنظیم شوند. اگرچه روش مدیریت و درجه پیکربندی متفاوت است، اما معمولا گرانتر از سوئیچ های غیرمدیریتی هستند، اما انعطاف پذیری بیشتری دارند.
چرا باید سوئیچ مدیریتی را به جای سوئیچ های غیر مدیریتی انتخاب کنیم؟
دلایل متعددی برای انتخاب سوئیچ مدیریتی وجود دارد.
دسترسی از راه دور / کنترل
سوئیچ های مدیریتی به شما کنترل بیشتری بر ترافیک شبکه می دهند و ویژگی های پیشرفته ای را برای کنترل ترافیک ارائه می دهند. سوئیچ های مدیریتی دارای تمام ویژگی های یک سوئیچ غیرمدیرتی هستند و علاوه بر این توانایی پیکربندی، مدیریت و نظارت بر شبکه شما را دارند. بنابراین این به شما کمک می کند تا نظارت کنید و تصمیم بگیرید که چه کسانی باید به شبکه شما دسترسی داشته باشند و کنترل بیشتری از جریان داده ها را از طریق شبکه شما به شما میدهند.
امنیت
با یک سوئیچ مدیریتی می توانید اتصالات شبکه خود را امن کنید و همچنین از هر پورت استفاده نشده در سوئیچ خود محافظت کنید. به عنوان مثال، اگر یک پورت استفاده نشده در سوئیچ مدیریتی شما وجود داشته باشد، می توانید این پورت را غیرفعال کنید یا حتی فیلترینگ MAC آدرس را اعمال کنید تا اجازه دسترسی به کاربران و دستگاه های غیر مجاز به شبکه را به وسیله ی اتصال ندهید. سوئیچ های مدیریتی همچنین نیاز به احراز هویت بیشتر از طریق حفاظت از رمز عبور شبکه پشتیبانی میکنند.
افزونگی
افزونگی به معنای ارائه یک مسیر داده جایگزین به ترافیک شبکه برای محافظت از شبکه در صورت عدم اتصال به کابل . سوئیچ های مدیریتی پروتکل Spanning Tree یا STP را برای ارائه مسیر افزونگی شبکه در نظر می گیرند. این پروتکل ها مسیرهای اضافه ای را فراهم می کند، اما مانع از حلقه هایی است که توسط چندین مسیر فعال بین سوئیچ ها ایجاد می شود. STP به یک مسیر فعال در یک زمان بین دو دستگاه شبکه اجازه می دهد، از حلقه ها جلوگیری می کند و پیوندهای افزونگی را به عنوان پشتیبان ایجاد می کند تا خرابی های کمتر وجود داشته باشد. این کار باعث می شود که یک سرپرست شبکه به راحتی کار کند و همچنین برای کسب و کار بیشتر سودآور باشد.
کیفیت خدمات (QoS)
کیفیت خدمات (QoS) از ویژگی های یک سوئیچ مدیریتی است که به شما اجازه می دهد اولویت بندی ترافیک شبکه خود را با اختصاص یک اولویت بالاتر به ترافیک بحرانی تعیین کنید. این کاربه بهبود عملکرد شبکه کمک میکند و به انتقال بهتر داده های حساس به تاخیر مانند صدای در زمان واقعی کمک می کند. بنابراین با اختصاص دادن بالاترین اولویت به داده های صوتی، می توانید اطمینان حاصل کنید که بسته های صوتی در هنگام انتقال فراموش نخواهند شد و یا به تعویق نمی افتند و در حین مکالمه صدای کریستال شنیده می شود.
پورت معکوس
پورت معکوس یکی از ویژگی های مورد استفاده در سوئیچ های مدیریتی است که به تشخیص مشکلات شبکه کمک می کند. سوئیچ مدیریتی به شما امکان پیکربندی Port Mirroring را برای ارسال یک کپی از ترافیک به یک پورت یکسان بر روی یک سوئیچ برای تجزیه و تحلیل توسط یک تحلیل گر شبکه را میدهد. تحلیل گر شبکه سپس به شما اجازه تشخیص و حل مشکلات بدون استفاده از شبکه خارج از خدمت و کاهش ساعات کاری را میدهد.
نتیجه
سوئیچ مدیریتی هوشمندانه تر است و کنترل، انعطاف پذیری و ویژگی های بیشتری را ارائه می دهد، بعضی از شما ممکن است حتی ندانید که به چه چیزی نیاز دارید. بنابراین اگر میخواهید درباره سوئیچ های مدیریتی بیشتر بدانید، لطفا از تماس با سیستم افزار خاورمیانه دریغ نکنید.
https://rootlan.com/wp-content/uploads/2019/01/سوئیچ-های-مدیریتی.jpg255255Adminhttps://rootlan.com/wp-content/uploads/2019/02/rootlan-logo.pngAdmin2019-01-16 15:45:482019-02-02 14:34:54سوئیچ های مدیریتی یا غیر مدیریتی
در جلسه قبل به طور کامل با rip اشنا شدیم، در این جلسه پیاده سازی آن را انجام میدهیم . از همان شکل سناریو ip static استفاده میکنیم.
مرحله اول تنظیمات روتر 1 و 2
اینترفیس fast ethernet 0/0 روتر 1
router1# config t
router1(config)#interface fast 0/0
router1(config-if)# ip address 192.168.14.1 255.255.255.0
router1 (config-if)# no shutdown
اینترفیس serial0/1/0 روتر 1
router1# config t
router1(config)#interface serial 0/1/0
router1(config-if)# ip address 192.168.15.1 255.255.255.0
router1 (config-if)# no shutdown
روتر دوم هم به همین صورت تنطیم میکنم . با توجه به ip address هایی که در شکل است . با دستورات بالا ما به اینترفیس ها ای پی دادیم.
پیکربندی rip
برای وارد کردن دستورات rip باید ابتدا به مد configuration روتر برویم و با دستور router rip وارد مد rip شده و شبکه ایی که مستقیم به اینترفیس های روتر 1 متصل هستند یا به عبارت دیگه شبکه هایی که در داخل جدول مسیر یابی روتر به عنوان شبکه های connected شناسایی و تشخیص داده میشوند را در مقابل دستور network وارد کنیم . شکل دستورات به صورت زیر است:
پیکربندی روتر 1
router1 # config t
router1 (config)# router rip
این دستور باعث فعال شدن پروتکل rip بر روی router میشود.
router1 ( config-router)# network 192.168.14.0
این دستور باعث میشود که شبکه 192.168.14.0 که به صورت مستقیم به روتر متصل میباشد توسط پروتکل rip به روتر های همسایه اعلام بشود.
router1 ( config-router)# network 192.168.15.0
این دستور باعث میشود که شبکه 192.168.15.0 که به صورت مستقیم به روتر متصل میباشد توسط پروتکل rip به روتر های همسایه اعلام بشود.
router1#copy running- config startup-config
این دستور باعث میشود اطلاعات ما ذخیره شود.
پیکربندی روتر 2
router2 # config t
router2(config)# router rip
این دستور باعث فعال شدن پروتکل rip بر روی router میشود.
router2 ( config-router)# network 192.168.16.0
این دستور باعث میشود که شبکه 192.168.16.0 که به صورت مستقیم به روتر متصل میباشد توسط پروتکل rip به روتر های همسایه اعلام بشود.
router2 ( config-router)# network 192.168.15.0
این دستور باعث میشود که شبکه 192.168.15.0 که به صورت مستقیم به روتر متصل میباشد توسط پروتکلrip به روتر های همسایه اعلام بشود.
router2#copy running- config startup-config
این دستور باعث میشود اطلاعات ما ذخیره شود.
بعد از انجام کار های بالا rip بر روی هر دو روتر پیکر بندی شد . برای مشاهده جدول مسیر یابی روتر ها از دستور زیر استفاده میشود:
rourer1# show ip route
بعد از اینکه با rip اشنا شدیم حالا میرسیم به محبوب ترین پروتکل مسیر یابی در سیسکو:
eigrp:مخفف
enhance interior gateway routing protcol
پروتکل eigrp پروتکل اختصاصی سیسکو است . شرکت سیسکو همه توانمندی های محبوب پروتکل های linkstate و distance vector را در این پروتکل قرار داده و آن را به صورت یک پروتکل اختصاصی ارائه داده .
این پروتکل قادر به فعالیت در شبکه های بزرگ و گسترده است و یکی از محبوب های این پروتکل پیکربندی و مدیریت ساده آن است.
این پروتکل یک پروتکل classless است و قادر به پشتیبانی از توانمندی vlsm است و از پیامهای multicast برای update جدول مسیریابی استفاده میکند.
این پروتکل برای محاسبه metric و انتخاب بهترین مسیر از پارامتر های bandwigth و delay استفاده میکند.
در eigrp نیاز به تعریف یک شماره به نام as یا autonomous system میباشد که این شماره بابد در کل روتر های یک شبکه که پروتکل eigrp بر روی آنها تعریف میشود یکسان باشد.
بعداز توضیحات مختصر در مورد eigrp پیکربندی را با توجه به شکل زیر آغاز میکنیم
مرحله اول تنظیمات روتر 1 و 2 اینترفیس fast ethernet 0/0 روتر 1
router1# config t
router1(config)#interface fast 0/0
router1(config-if)# ip address 192.168.2.1 255.255.255.0
router1 (config-if)# no shutdown
اینترفیس serial0/0/0 روتر 1
router1# config t
router1(config)#interface serial 0/0/0
router1(config-if)# ip address 192.168.0.1 255.255.255.0
router1 (config-if)# no shutdown
روتر 2
اینترفیس fast ethernet 0/0 روتر 2
router2# config t
router2(config)#interface fast 0/0
router2(config-if)# ip address 192.168.3.1 255.255.255.0
router2 (config-if)# no shutdown
اینترفیس serial0/0/0 روتر 2
router2# config t
router2(config)#interface serial 0/0/0
router2(config-if)# ip address 192.168.0.2 255.255.255.0
router1 (config-if)# no shutdownاینترفیس0/1/serial0 روتر 2router2# config trouter2(config)#interface serial0/0/1router2(config-if)# ip address 192.168.1.1 255.255.255.0router2 (config-if)# no shutdown
همانطور که در شکل میبینید روتر دو دارای سه اینترفیس هست پس هر 3 اینترفیس باید ip address بگیرند.
روتر3
اینترفیس fast ethernet 0/0 روتر 3
router3# config t
router1(config)#interface fast 0/0
router3(config-if)# ip address 192.168.4.1 255.255.255.0
router1 (config-if)# no shutdown
اینترفیس1/serial0/0 روتر 3
router1# config t
router1(config)#interface serial 0/0/1
router1(config-if)# ip address 192.168.1.2 255.255.255.0
router1 (config-if)# no shutdown
در تنظیمات eigrp شما باید شبکه هایی که مستقیما به اینترفیس روتر 1 متصل می باشند یا به عبارتی شبکه هایی که در داخل جدول مسیریابی روتر 1 به عنوان شبکه connected شناسایی و تشخیص داده میشوند در routing mode در مقابل network نوشته میشوند تنظیمات در دستورات زیر نشان داده شده: تنظیم eigrp در روتر 1
router1#config t
router1 (config)# router eigrp 100
فعال کردن پروتکل eigrp روی روتر و تعیین شماره به عنوان as
router1 (config-router)# network 192.168.0.0
این دستور باعث میشود شبکه 192.168.0.0 که به صورت مستقیم به روتر متصل میباشد توسط پروتکل به روتر های همسایه تبلیع شود.
router1 (config-router)# network 192.168.2.0
این دستور باعث میشود شبکه 192.168.2.0 که به صورت مستقیم به روتر متصل میباشد توسط پروتکل به روتر های همسایه تبلیغ شود.
فعال کردن پروتکل eigrp روی روتر و تعیین شماره به عنوان as
router2 (config-router)# network 192.168.1.0
این دستور باعث میشود شبکه 192.168.1.0 که به صورت مستقیم به روتر متصل میباشد توسط پروتکل به روتر های همسایه تبلیع شود.
router2 (config-router)# network 192.168.3.0
این دستور باعث میشود شبکه 192.168.3.0 که به صورت مستقیم به روتر متصل میباشد توسط پروتکل به روتر های همسایه تبلیغ شود.
تنظیم eigrp در روتر 3
router3#config trouter3(config)# router eigrp 100
فعال کردن پروتکل eigrp روی روتر و تعیین شماره به عنوان as
router3(config-router)# network 192.168.1.0
این دستور باعث میشود شبکه 192.168.1.0 که به صورت مستقیم به روتر متصل میباشد توسط پروتکل به روتر های همسایه تبلیع شود.
router3 (config-router)# network 192.168.4.0
این دستور باعث میشود شبکه 192.168.4.0 که به صورت مستقیم به روتر متصل میباشد توسط پروتکل به روتر های همسایه تبلیغ شود.
همانطور که در تنظیمات مشاهده میکنید مقدار as برای روتر1 . روتر 2 . روتر 3 شماره 100 است که در هر سه روتر این عدد مشترک است.
با سلام خدمت دوستان . جلسه چهارم آموزش CCNA را آغاز میکنیم.
در این جلسه با static routes و dynamic اشنا میشویم.
به صورت خلاصه اگر بخواهم routing را تشریح کنم . به پروسه انتقال packet از یک شبکه به شبکه دیگر با استفاده از router و تجهیزات لایه 3 را routing میگویند.
روتر ها برای اینکه بتوانند به صورت صحیح در شبکه وظایف مسیریابی و برقراری ارتباط بین شبکه ها را انجام دهند قبل از استفاده باید تنظیم شوند و جدول مسیریابی routing table بر روی روتر ایجاد شود. وجود این جدول برای مسیریابی مورد نیاز است . روتر تصمیمات مسیریابی خودش را بر اساس این جدول اتخاذ میکند . به نوعی دیگر هر روتر در جدول مسیریابی خودش باید از وجود همه شبکه هایی که قصد مسیریابی و ارتباط با آنها را دارد اصلاع داشته باشد.
جدول مسیریابی یا routing table در روتر به دو صورت است:
1- صورت static route
2 – به صورت dynamic routing
برای پیکربندی جدول مسیر یابی router به صورت static مدیر شبکه باید از اطلاعات مربوط به شبکه های موجود و مسیرهای آنها مطلع باشد و به صورت دستی مسیرها و شبکه ها را در درون این جدول اضافه نماید . این روش مزایا و معایبی دارد: مزایای استفاده :
– این روش بار اضافی یا overhead برای cpu روتر نخواهد داشت.
– این روش پهنای باند لینک های ارتباطی بین روتر ها را برای update جدول های مسیریابی اشغال و مورد استفاده قرار نمیدهد.
– امنیت این روش بالاتر است.
معایب استفاده از این روش :
– برای پیکربندی static route باید به همه مسیرهای داخلی آشنایی کامل داشته باشید.
– اگر یک مسیر داخلی شما اضافه شود باید به صورت دستی روی همه روتر ها تعریف شود.
– در صورتی که مسیری دچار مشکل شود امکان استفاده از مسیر های دیگر به صورت داینامیک نیست.
در اینجا با یک مثال static route را پیاده سازی میکنیم.
مرحله اول تنظیمات روتر اول و روتر دوم و تنظیم ip address
اینترفیس fast ethernet 0 روتر 1
router1# config t
router (config)# interface fastethernet 0
router1 (config-if)#ip address 192.168.14.1 255.255.255.0
router (config-if)# no shut
اینترفیس0/1/0 serial روتر 1
router1# config t
router (config)# interface serial 0/1/ 0
router1 (config-if)#ip address 192.168.15.1 255.255.255.0
router (config-if)# no shut
اینترفیس fast ethernet 0 روتر 2
router2# config t
router2 (config)# interface fastethernet 0
router1 (config-if)#ip address 192.168.16.1 255.255.255.0
router2 (config-if)# no shut
اینترفیس 0/1/0 serial روتر 2
router2# config t
router (config)# interface serial 0/1/ 0
router2 (config-if)#ip address 192.168.16.1 255.255.255.0
router 2 (config-if)# no shut
همانطور که قبلا گفتیم روتر ها بر اساس جدول مسیر یابی یا routing table اقدام به مسیر یابی و عبور بسته های اطلاعاتی میکنند. و بر اساس همین جدول تصمیم میگیرند که packet را از طریق کدام اینترفیس خود خارج کنند .
برای مشاهده جدول مسیر یابی یا routing table از دستور زیر استفاده میشود، این دستور را ابتدا در روتر یک وارد میکنیم.
router#show ip route
با استفاده از این جدول مسیر یابی روتر مشاهده میشود.
بعد از وارد کردن دستور بالا مشاهده میکنیم که در این جدول خبری از شبکه روتر دوم نیست. به عبارت دیگر هنوز شبکه روتر دوم شناسایی نشده است . برای اینکار ما باید این مسیر را به صورت دستی یا static وارد کنیم، که روتر ها از وجود این شبکه مطلع شوند و آن را در جدول مسیر یابی خود وارد کنند.
برای اینکار بر روی روتر 1 باید مسیر 192.168.16.0 را که به صورت مستقیم به روتر 2 متصل است را به صورت دستی برای روتر 1 تعریف نماییم.
router 1 (config)# ip route 192.168.16.0 255.255.255.0 192.168.15.2
در دستور بالا 192.168.16.0 شبکه راه دور هست که به صورت مستقیم به روتر 2 وصل شده .
در واقع با استفاده از دستور بالا روتر یک متوجه میشود که هر بسته اطلاعاتی که مقصد آن شبکه 192.168.16.0 است باید آن را به آدرس اینترفیس 192.168.15.2 که اینترفیس روتر 2 است هدایت کند.
و در روتر 2 نیز همین دستور را به صورت زیر وارد میکنیم:
router 2(config)# ip route 192.168.14.0 255.255.255.0 192.168.15.1
بعد از این کار میتوانیم جدول مسیر یابی درون هر دو روتر را مشاهده کنیم و ببینیم که هر دو شبکه شناسایی شده اند.
router1(config)#show ip route
حالا که با route static آشنا شدیم و نحوه ی پیاده سازی آن را دیدیم، در این قسمت با پروتکل های مسیر یابی داینامیک آشنا میشویم . و در این جلسه با پروتکل rip بیشتر آشنا میشویم.
پروتکل های مسیریابی داینامیک مثلrip , igrp, eigrp, ospf و غیره این توانایی را به روتر ها خواهند داد که به صورت dynamic جدول مسیریابی ها بین روتر های موجود در یک شبکه داخلی مبادله شود و مسیر های اضافه و جدول مسیریابی خود را با ارسال update ها بین یکدیگر به روزرسانی کنند.
برای استفاده از مسیر یابی به صورت داینامیک شما باید این پروتکل ها را روی روتر پیکربندی کنید . بعد از تنظیم این پروتکل ها روتر با روتر همسایه ارتباط بر قرار کرده و جدول های مسیر یابی را بین یکدیگر مبادله میکنند.
(routing information protocol (rip
این پروتکل دارای دو نسخه با توانمندی های مختلف است هر دو از الگوریتم مسیر یابی distance vector استفاده میکنند.
rip version 1
rip version 2
rip version 1
این پروتکل جهت update کردن جدول مسیریابی بین روترهای شبکه از پیام های brodcast استفاده میکند که هر 30 ثانیه یکبار کل جدول مسیر یابی را از طریق اینترفیس های فعال منتشر میکند و metric در این پروتکل بر اساس hop count محاسبه میشه و این پروتکل محدودیت 15 hopcount را دارد. rip version 2
این پروتکل هم از نوع distance vector است اما پیشرفته از ورژن 1.
این پروتکل از multicasting به جای broadcast استفاده میکند.
این پروتکل از احراز هویت پشتیبانی میکند که باعث میشود روتر ها قبل از update جدول مسیریابی و رد و بدل کردن جدول های یکدیگر را احراز هویت کنند. metric
ممکن است در شبکه شما برای رسیدن به یک شبکه چندین مسیر یا لینک وجود داشته باشد در این وضعیت از واحدی به نام متریک (metric) برای انتخاب بهترین مسیر استفاده میشود . هر پروتکل مسیر یابی به یک شکل و فرم metric را محاسبه میکند از نظر rip بهترین مسیر مسیری است که دارای کمترین تعداد روتر یا hop های کمتری باشد . با توجه به شکل زیر برای دسترسی به شبکه e ازطریق شبکه a چندین مسیر استفاده میشود .
همانطور که در شکل بالا مشاهده میکنید دو مسیر برای رسیدن شبکه e وجود دارد اما با توجه به تعریف metric در rip مسیری که دارای کمترین hop یا روتر در مسیر است بهترین مسیر برای رسیدن به مقصد است . در نتیجه مسیر بالا در جدول مسیر یابی نمایش داده میشود
در اینجا جلسه چهارم به پایان میرسد در جلسه بعدی نحوی پیاده سازی rip را با هم مرور خواهیم کرد.
در این جسله ابتدا تنظیمات telnet را بر روی router انجام میدهیم.
باتوجه به عکس پایین میخواهیم از کامپیوتر ها به روتر وصل شویم.
از روش دسترسی telnet میتوانید در صورتی استفاده کنید که اینترفیس router دارای ip address باشد در جلسه قبل نحوه ی آدرس دهی به interface را یاد گرفتیم. از روش دسترسی به صورت tel net هم در شبکه داخلی و هم بر روی اینترنت میشود استفاده کرد.
مرحله اول : تنظیم روتر و تنظیمات ip address
router#config t
router(config)# hostname router 1
router1(config)# interface fastethernet 0/0
router1(config)#ip address 192.168.1.1 255.255.255.0
router1(config-if)# no shut
نکته : کلیه اینترفیس های روتر به صورت پیش فرض shutdown هستند و غیر فعال برای فعال کرذن آنها از دستور خط اخر استفاده میشود.
مرحله دوم فعال کردن telnet بر روی روتر
برای فعال کردن telnet از دستورات زیر استفاده میشود:
router # config t
ورود به مد config
router (config)# line vty 0 4
از این دستور برای ورود به مد telnet استفاده میشود که در اینجا منظور از vty 04 تعداد اتصالات همزمان tel net است:
router (config-line)# password ccna
این دستور کلمه ccnaرا به عنوان پسورد برای دسترسی به صورت telnetمشخص میکند.
router (config-line)# login
این دستور کلمه عبور را در زمان ورود بهuser mod برای ما فعال میکند.
بعد از انجام تنطیمات حالا شما میتوانید از هر کدام از کامپیوترها که خواستید به روتر وارد شده و تنطیمات را از این طریق انجام دهید.
سناریو بعدی
مدیریت تنطیمات router با استفاده از tftp
tftp:
مخفف کلمه trivial file transfer protcol است . این پروتکل بر روی لایه 7 مدل osi کار میکند و خیلی شبیه ftpاست و از پروتکل udp جهت انتقال استفاده میکند یکی از کاربردهای این پروتکل انتقال firmware و سیستم عامل دستگاه های روتر و سوئیچ و دستگاه های سخت افزاری است . سرعت انتقال این پروتکل نسبت به ftp بیشتر است و احتیاجی به احراز هویت ندارد.
توجه داشته باشید برای اینکه از این قابلیت استفاده کنید باید یک tftpسرور داشته باشید برای اینکار میتوانید نرم افزار cisco tftp serverویا هر نرم افزار دیگر را بر روی کامپیوتر نصب کنید.
با توجه به شکل پایین
برای انجام تنظیمات بر روی روتر مراحل زیر را انجام میدهیم:
router # config t
router (config)# interface fastethernet 0/0
router ( config- if)# ip address 192.168.1.10 255.255.255.0
router (config-if)#no shutdown
برای انتقال فایل startup_configکه در داخل nvramاست به tftp از دستورات زیر استفاده میشود:
router # copy startup-config tftp
بعد از اجرای این دستور از شما میخواد که نام یا ip address مربوط به tftpرا وارد کنید که این اطلاعات به tftpسرور منتقل شود.
در قسمت بعد از شما سوالی مبنی بر انتخاب نام فایل که میخواهید دخیره شه را میپرسد . بعد از این کار سیستم شروع میکند به انتقال اطلاعات به tftp سرور
سناریو
این قسمت آموزش مسیردهی در 4 شبکه توسط روتر را شروع میکنیم.
هدف : مسیر دهی در 4 عدد subnet به طوری که همه pcها در هر subnet بتوانند با pc های دیگر ارتباط برقرار کنند.
مرحله اول : تنظیم روتر و ست کردن ip address
با توجه به شکل بالا به هر اینترفیس روتر ip adress داده میشود.
router#config t
router (config-if)# ip address 192.168.2.1 255.255.255.0
router (config-if)# no shut
router (config-if)# exit
کار اینتر فیس دوم هم به اتمام رسید . برای دو اینتر فیس دیگر هم همین کار ها را تکرار میکنیم اما با ip متفاوت . بعد از آن میتوانیم هر کامپیوتری را که خواستیم pingکنیم.
کد نویسی کامل همین سناریو را در محیط packet tracer می تونید در مشاهده کنید.
در اینجا مسیر دهی در 4 شبکه به وسیله سوئیچ لایه 3
قبل از آن یک توضیح کوتاه در مورد تفاوت سوئیچ لایه 3 و روتر:
سویئچ لایه 3 و روتر هر دو برای هدایت packet های لایه 3 مورد استفاده قرار میگیرند و تقریبا کار مشابه را انجام میدهند ولی تفاوت های دارند؛
روتر ها معمولا از تعداد اینترفیس های محدودتری نسبت به سوئیچ لایه 3 برخوردار هستند.
سوئیچ های لایه 3 از چندین اتصال ethernetوfastethernet پشتیبانی میکنند.
روتر ها از انواع پروتکل های حرفه ای مسیر یابی پشتیبانی میکنند.
سویئچ لایه 3 معمولا برای routing داخلی شبکه استفاده میشود.
با توجه به شکل شروع میکنیم به پیکر بندی سویئچ.
طبق گذشته اولین کاری که میکنیم ip addressبه اینترفیس:
switch# config t
switch (config)# interface fast ethernet 0/1
switch (config)# no switchport
نکته : همانطور که میدانید سویئچ در لایه 2 کار میکنه و ip address نمیگیرد سوییچ لایه 3 در هر دو لایه کار میکند. برای فعال کردن آن از دستور بالا استفاده میکنیم.
switch (config-if)# ip address 192.168.1.1 255.255.255.0
switch(config-if)# no shut
کار اینتر فیس اول تمام شد . برای بقیه اینترفیس ها نیز همین کار را انجام میدهیم . و ارتباط بین کامپیوتر ها را برقرار میکنیم.
خوب دوستان عزیز به پایان این جلسه رسیدیم . در جلسات بعدی با دستورات route اشنا میشویم .
https://rootlan.com/wp-content/uploads/2017/12/ccna-3.jpg417425Adminhttps://rootlan.com/wp-content/uploads/2019/02/rootlan-logo.pngAdmin2017-12-02 09:13:002018-02-25 10:37:05آموزش سیسکو Cisco قسمت سوم
از این سه پسورد برای رمز گذاری بر روی مد user modeاستفاده میشود.
enable password و enable secret
از این دو پسورد برای رمز گذاری در مدprivilage استفاده میشود.
میتونیم برای اینکه از دسترسی افراد به محیط تنظیم دستگاه جلوگیری کنیم برای این مد ها پسورد بگذاریم مثل محیط ویندوز
پسورد برای user mode
برای این کار به ترتیب کارهای زیر را انجام میدهیم:
router > enablerouter # config trouter (config)# line consol 0
دستور خط اخر برای ورود به مد consol 0 میباشد.
router (config-line)# password ccna
دستور بالا کلمه ccna را به عنوان پسورد انتخاب میکند.
router (config-line)# login
دستور بالا کلمه عبور را در زمان ورود بهuser mode فعال میکند.
دستور show
با استفاده از این دستور میتوان نتیجه اجرای دستورات را مشاهده کرد که در مد privilage اجرا میشود.
به عنوان مثال:
router # show clock
این دستور باعث نمایش ساعت تنطیم شده میشود:
router# show interface
نمایش کلیه اینترفیس های دستگاه:
router # show host
این دستور باعث نمایش اسم ثبت شده دستگاه خواهد شد:
نمایش اطلاعات آی او اس router # show version
و خیلی از دستورات دیگر شما میتوانید با زدن علامت ؟ بعد از دستور showکلیه دستورات را مشاهده کنید.
? router#show
در اینجا لازم است که یک مقدار در مورد اینترفیس های سریال توضیح بدهم چون در آموزش زیاد با این اینترفیس کار داریم این اینترفیس برای اتصال به شبکه های wan و استفاده از خطوط مخابراتی مثل leased line مخابرات مورد استفاده قرار میگیرد.
نمایی از اینترفیس سریال روتر
برای پیکر بندی اینتر فیس سریال که شامل ip دادن و دیگر دستورات میشود به روش زیر:
ابتدا وارد مد privilage میشیم.
router > enable
بعد وارد مد کانفیگ.
router # config t
بعد از ورود مد ما به صورت زیر نمایش داده میشود:
(router (config#
در اینجا باید برای انجام تنطیمات وارد اینترفیس شویم که به صورت زیر است:
router (config) # interface serial در اینجا شماره سریال اینترفیس را وارد میکنیم
نکته: برای مشاهده اینکه شماره اینترفیس چند است از دستور showبه صورت زیر استفاده میکنیم:
router #show ip interface brif
ادامه . بعد از ورود به اینترفیس که در چند خط قبل گفته شد برای دادن ipآدرس از دستور زیر استفاده میشود:
router (config_t )# ip address 192.168.1.1 255.255.255.0
دستور description برای اینتر فیس :
میتوانیم برای اینترفیس های سریال و هم اینترفیس های ethernet توضیحات مشخص کنیم.
description
دستوری است که به وسیله آن میشود توضیحات را برای اینترفیس نوشت . توضیحات برای شناسایی اینترفیس استفاده میشود که با نگاه کردن به آن می تونایم به یاد بیاوریم که این اینتر فیس به چه دستگاهی متصل است.
برای تعیین توضیحات ابتدا وارد مد تنظیم اینتر فیس میشویم:
router (config)# interface serial 2/0در اینجا پیغام مورد نظر router (config)# description
ذخیره دستورات بر روی حافظه
برای ذخیره دائمی دستورات روتر و سوئیچ باید محتویات ram یعنی running-config به حافظه nvram یعنی فایل startup-config کپی شود. برای اینکار از دستور زیر استفاده میکنیم:
router # copy running- config startup-config
این دستور باعث ذخیره شدن اطلاعات در حافظه دائمی میشود. با دستور show میتوانیم همه محتویات موجود در حافظه را مشاهده کنیم:
router# show startup-config
تا اینجا با تعدادی از دستورات و همچنین مد های مختلف اشنا شدیم . ممکن است محیط دستگاه های سیسکو کمی فرق داشته باشد با سایر دستگا ها اما با کمی تمرین در نرم افزار packet tracer کامل با محیط آن اشنا میشوید . در جلسات بعدی دستورات کاربردی تری اموزش داده میشود.
https://rootlan.com/wp-content/uploads/2017/12/ccna-2.jpg417425Adminhttps://rootlan.com/wp-content/uploads/2019/02/rootlan-logo.pngAdmin2017-12-01 12:42:052018-02-25 10:37:20آموزش سیسکو Cisco قسمت دوم
اولین مدرک ورود به سیسکو ccna میباشد. در اصل میشه گفت یک فرد دارای مدرک سیسکو دارای توانایی است
1- عیب یابی های شبکه
2- افزایش کارایی و مدیریت شبکه
3- افزایش امنیت شبکه
این یه مقدمه کوتاه از این مدرک
در این سری آموزش ها سعی میکنم در مورد همه روترها و سوئیچ ها و کابل ها و ماجول ها ی سیسکو تا حد امکان ساده توضیح بدهم.
( آشنایی با اجزای مهم سخت افزاری و نرم افزاری روتر)
ram :
حافظه دسترسی تصادفی است که کارهای زیر را در روتر انجام میدهد.
1- نگهداری از جدول routing table
2- نگهداری از arp cache
3- نگهداری از running-config یا فایلهای پیکربندی
Nvram :
یک حافظه قابل خواندن و نوشتن است که وظیفه نگهداری از فایل startup_config است.
flash :
یک حافظه قابل خواندن و نوشتن پایدار است که وظیفه نگهداری از سیستم عامل که به نام ios را بر عهده دارد.
Rom:
یک حافظه فقط خواندنی است که وظیفه راه اندازی اولیه نگهداری از برنامه و همچنین نگهداری از نسخه اولیه سیستم عامل را بر عهده دارد.
Interface:
اینترفیس یا رابط برای اتصال روتر به شبکه مورد استفاده قرار میگیرد. این اینتر فیس ها یا بر روی برد اصلی متصل میباشند یا به صورت ماژولار به دستگاه اضافه میشوند.
Consol:
پورت کنسول برای اتصال روتر یا سوییچ به کامپیوتر به وسیله کابل کنسول برای پیکر بندی دستگاه استفاده میشود.
(اتصالات روتر و سوییچ به کامپیوتر)
برای تنظیم کردن روتر و سوئیچ سیسکو با استفاده از consol port و متصل کردن به کامپیوتر میشود برای بار اول این دستگاه ها را تنظیم کرد. پشت روتر ها محل قرار گیری پورت کنسول است که این پورت با con 0 نمایش داده میشود.
همانطور که گفتم برای اتصال دستگاه های سیسکو به کامپیوتر از کابل کنسول استفاده میشود که یک طرف این کابل به صورت سریال و طرف دیگر به صورت rj 45 میباشد. که قسمت سریال پشت سیستم کامپیوتر متصل میشود.
(تنظیمات سوییچ و روتر)
در صورتی که تنطیمات از قبل انجام نشده باشد در زمان boot روتر یا سوییچ به دلیل پیدا نشدن فایل تنظیمات درون حافظه nvram روتر تشخیص میدهد که تنظیمات از قبل انجام نشده است و برای ورود به مد تنطیمات با سوال و جواب که معروف به setup mode است . سوال پرسیده میشود که آیا میخواهید وارد پروسه تنظیمات setup شوید یا میخواهید وارد محیط استفاده از دستورات cli شوید که در این محیط تنطیمات باید به صورت دستی وارد شود.
مرحله اول
کابل کنسول را از طرف سریال به پورت سریال کامپیوتر و از طرف rj 45 به پورت کنسول پشت سوییچ یا روتر وصل میکنیم.
مرحله دوم
برای اتصال به دستگاه از برنامه hyper terminal ویا putty با نرم افزار های دیگر استفاده میکنیم . در این مرحله شما باید یک اسم برای اتصال خود انتخاب کنید. در مرحله بعدی از شما خواسته میشود که پورت سریال pc را که به دستگاه متصل است را مشخص کنید.
پس از روشن کردن دستگاه در اولین مرحله برنامه معروف به post اجرا میشود. برنامه در حافطه rom ذخیره شده که تمام عناصر سخت افزاری روتر را بررسی میکند.
در صورتی که دستگاه از قبل تنظیم نشده باشد با پیغام زیر روبرو میشوید.
(continue with configuration dialog (yes.no
اگر گزینه no را انتخاب کنید شما وارد مد دستوری cli میشوید.
کار با دستورات در محیط cli
سیسکو برای دسترسی به تجهیزات خود سه مد را در نظر گرفته است:
1 . user mode
2. privilege mode
3. global configuration mode
وقتی که وارد محیط دستورات سیسکو معروف به cli میشوید در مد user mode هستید در این مد توانایی استفاده از بعضی دستورات اولیه نمایشی و دستوراتی مانندpingوtelnet را داریم.
درمد privilage mod شما اختیارات بیشتری دارید برای ورود به این مد بعد از ورود به مد user mod شما از دستور enableاستفاده میکنید.
router > userrouter > userrouter # privilage
شما بعد از ورود به مد privilage mod میتوانید با تایپ دستور configure terminal یا به صورت خلاصه config t وارد میکنیم.
وارد محیط global configuration mod بشین که بیشتر دستورات پیکر بندی سوییچ و روتر های سیسکو در این مد انجام میشود.
router # config t
router (config)# config
اتصال روتر به شبکه lan از طریق اینترفیس های ether net و fast ether net و gigabitether net با توجه به مدل دستگاه ممکن است interface های ether net یا fast ethernet را در دستگاه مشاهده کنیم که میتوانیم از این اینترفیس ها برای اتصال به شبکه داخلی یا lan استفاده کنیم.
برای اتصال روتر به سویئچ از کابل straight استفاده میکنیم.
برای کار در محیط cli بعد از اینکه اتصالات مربوط را انجام دادیم و به وسیله نرم افزار hyper terminal یه دستگاه متصل شدیم باید در ابتدا محیط user mode به صورت زیر دیده شود.
< router
برای انجام تنظیمات دستگاه باید وارد محیط global بشیم به صورت زیر
router > erouter # config t(router #(config
در این قسمت قصد ورود به یک اینترفیس را داریم در مد اینترفیس همه دستوراتی که اجرا میشه بر روی اینترفیس اعمال میشه نه کل اینترفیس های روتر از طریق دستور زیر وارد تنطیمات اینترنت سریال روتر میشویم.
router (config)# interface serial 0
الان وارد محیط اینتر فیس شده ایم که میتوانیم دستورات خود را وارد کنیم. برای باز گشت به حالت قبل میتوانیم از دستور exit استفاده نماییم، یا برای تغییر نام روتر میتوانیم از دستور زیر استفاده کنیم.
router (config)# hostname ccna
(ccna (config#
اگر احساس میکنید یه مقدار گنگ و سخته نگران نباشید تا اخر اموزش ccna زیاد با این دستورات کار داریم اینها فقط نمونه هایی برای اشنایی با محیط config است.
https://rootlan.com/wp-content/uploads/2017/11/ccna-1.jpg417425Adminhttps://rootlan.com/wp-content/uploads/2019/02/rootlan-logo.pngAdmin2017-11-30 12:40:552018-02-25 10:37:37آموزش سیسکو Cisco قسمت اول
شرکت سیسکو تعدادی فرمان را برای استفاده از سوئیچ های سیسکو مشخص کرده که داستن آنها برای کار اولیه و راه اندازی سوئیچ های سیسکو ضروری است. در این کتاب چند فرمان مهم سوئیچ های سیسکو و کاربردهای آنها به اختصار توضیح داده شده است.
مقدمه:
جهیزات سیسکو زیادی دارای محیط گرافیکی Base-Web نیستند لذا شما باید در محیط Command به آن وصل شده و تنظیمات خود را انجام دهید. در این نوع ارتباط باید از کابل سریال استفاده نموده و سوئیچ یا روتر خود را از طریق پورت سریال به کامپیوتر خود مرتبط سازید. پس از ارتباط سخت افزاری از طریق این کابل باید از نرم افزاری استفاده کنید تا به کنسول دستگاه سیسکو خود مرتبط شوید. نرم افزارهای بسیاری این مهم را عملی می سارند اما ساده ترین و در دسترس ترین آن ها Terminal Hyper خود سیستم عامل شماست. در این نوشتار شما خواهید آموخت چطور با این نرم افزار می توان به کنسول دستگاه سیسکو خود مرتبط شوید.
