نوشته‌ها

فعال سازی روتینگ در سوئیچ لایه سه سیسکو

فعال سازی روتینگ در سوئیچ لایه سه سیسکو

فعال سازی روتیگ در سوئیچ لایه سه سیسکو: مبحث روتینگ در سوئیج بسیار جالب است. می‌توان گفت که روتینگ فاصله بین سوئیچ و روتر را کم می‌کند. محصولات جدید سیسکو نه روتر هستند و نه در دسته سوئیچ جای می‌گیرند. به طور مثال سری 6500 امکانات لایه 1 تا 7 را در شرایطی بسیار عالی ارایه می‌کند. این موضوع باعث می‌شود تصویر ذهنی کاربران نسبت به این محصولات تغییر کند.

روتینگ قابلیتی است که به طور معمول آن را در اختیار روترهای سیسکو می‌دانستیم. با عرضه سوئیچ سری Catalyst سیسکو 3550 و امکانات فوق العاده لایه 3 آن، دیدگاه‌ها تغییر کردند. از دید یک کارشناس شبکه، سوئیچ لایه 3 سیسکو ابزاری همه کاره است. این نوع سوئیچ پاسخگوی طیف وسیعی از نیازهای شبکه خواهد بود. همچنین محدودیت تعداد پورت روتر را ندارد و از فناوری ASIC برای پردازش استفاده می‌کند. در نتیجه موجب Load کمتر و سرعت بیشتر است.

این نکته را نباید فراموش کرد که سوئیچ‌ها به طور کلی همان وظایف سوئیچ را دنبال می‌کنند. آن‌ها برای سوئیچینگ بهینه‌سازی شده‌اند. برای مثال RAM یک سوئیچ قابل ارتقا نیست و از ماژول‌های WIC و NM و ارتباطات WAN و فناوری‌های مربوط به آن پشتیبانی نمی‌کند. در واقع سوئیچ‌ها با VLAN فعالیت می‌کنند. به کمک قابلیت‌های روتینگ لایه 3، سوئیچ سیسکو می‌تواند ترافیک VLAN را مسیریابی کند.

سوئیچ سیسکو 3750

روتینگ قابلیت بسیار مهمی است که کمپانی سیسکو از سری 3550 به سوئیچ‌های میان‌رده خود اضافه کرد. پس از آن، سوئیچ سیسکو 3560 با بهبودهای فراوان و سپس سوئیچ سیسکو 3750 با امکانات بسیار و قدرت بالا، راه حل اصلی مشکلات شبکه شد. بنابراین در اکثر شبکه‌ها وجود سوئیچ سیسکو 3750 جزئی جدانشدنی به شمار می‌رود.

تفاوت‌ها و محدودیت‌های بسیاری بین روتر و یک سوئیچ لایه 3 وجود دارد. حتی در شبکه‌های کوچک هم همیشه نیاز به یک روتر احساس می‌شود. به طور مثال امکانات NAT در سوئیچ لایه 3 وجود ندارد؛ اما Dynamic Routing و پشتیبانی از پروتکل‌های EIGRP – OSPF – BGP و همچنین استاتیک روتینگ Policy Based Routing و QOS در سوئیچ‌های لایه 3 وجود دارد.

فعال کردن روتینگ در سوئیچ لایه 3

برای فعال کردن روتینگ در سوئیچ لایه 3 مانند سوئیچ سیسکو 3750 و تبدیل آن به یک روتر، کار زیادی نیاز نیست. ابتدا با دستور IP Routing امکانات روتینگ را فعال کنید. پس از آن می‌توانید به هر پورت IP اختصاص داده یا پورت‌ها را در لایه 2 قرار دهید. سپس به هر VLAN یک IP اختصاص دهید. همچنین امکان فعالسازی DHCP نیز وجود خواهد داشت. پس از فعال کردن روتینگ سوئیچ سیسکو لایه 3 اختلالی در عملکرد لایه 2 آن ایجاد نخواهد شد. حتی تنظیمات لایه 2 نظیر VLAN ها و پورت‌های Trunk و همچنین stp و vtp نیز فعال خواهند بود.

[su_box title=”حتما بخوانید:” style=”soft” box_color=”#1753ff” radius=”0″]لایه بندی شبکه فصل اول
لایه بندی شبکه فصل دوم
آشنایی با پروتکل RIP[/su_box]

دستورات فعال سازی روتینگ در سوئیچ لایه سه سیسکو

R1(config)#ip routing

اختصاص IP به یک پورت خاص

R1(config)#int gi 1/0/20

R1(config-if)#no switchport

R1(config-if)#ip add 217.218.1.1 255.255.255.0

کانفیگ پورت به صورت لایه 2 و اختصاص IP به VLAN مربوطه

R1(config-if)#switchport

R1(config-if)#switchport mode access

R1(config-if)#sw acce vlan 303

R1(config-if)#ip add 217.218.1.1 255.255.255.0

R1(config)#int vlan 303

فعال کردن EIGRP

R1(config)#router eigrp 1

R1(config-router)#network 217.218.1.0 0.0.0.255

R1(config-router)#redistribute connected

R1(config-router)#no auto-summary

نوشتن یک Static Route

R1(config)#ip route 8.8.8.8 255.255.255.255 172.16.64.1

نوشتن یک ACL

R1(config)#ip acce e 110

R1(config-ext-nacl)#per ip 217.218.1.0 0.0.0.255 any

R1(config-ext-nacl)#per icmp an any

R1(config-ext-nacl)#deny ip any any

R1(config-ext-nacl)#per tcp an an eq 80

R1(config-if)#ip access-group 110 in

R1(config)#int vlan 301

این دستورات تنها مثال‌هایی از دنیای امکانات و قابلیت‌های سوئیچ‌های لایه 3 سیسکو بود. با تمام کارآمدی سوئیچ سیسکو لایه 3 نباید وظیفه اصلی این تجهیزات یعنی سوئیچینگ را فراموش کرد. این سوئیچ‌ها با بهبودهای نرم‌افزاری، وظایف روتینگ را انجام می‌دهند. نمی‌توان از آن‌ها انتظار یک روتر تمام عیار را داشت. در مواردی که نیاز به روتینگ در کنار تعدد پورت باشد؛ به جای استفاده از یک سوئیچ در کنار روتر می‌توان از امکانات ویژه یک سوئیچ لایه سه بهره‌مند شد.

در ویدیوی زیر نحوه فعال‌سازی روتینگ را در سوئیچ سیسکو 3550 یا همان InterVLAN خواهیم دید.

تماشا در آپارات

پیاده سازی پروتکل مسیریابی RIP

پیاده سازی پروتکل مسیریابی RIP

پیاده سازی پروتکل مسیریابی RIP

پیاده سازی پروتکل مسیریابی RIP :پروتکل Rip از نوع Distance Vector می باشد و به طور کلی از الگوریتم مسیر یابی Bellmanford استفاده می کند. این الگوریتم بسیار سبک است و به همین دلیل Load بسیار کمی روی CPU و RAM روتر می اندازد.

مشخصات پروتکل مسیریابی RIP

Administrative Distance (AD) = 120
Metric = Hop Count
در Routing Table با حرف R نشان داده می شود.
Infinite Metric = 16

دو Version نیز دارد که به RIP V1 و RIPv2 معروف است.

در Routing protocol بین روتر ها بسته های update ارسال می شود که شامل اطلاعات مربوط به شبکه هایی است که آن روتر در اختیار دارد.

در RIP V1 بسته های update با خود Subnet mask حمل نمی کنند در نتیجه نسخه اول RIP از subnetting ، supernetting و VLSM پشتیبانی نمی کند و بسته های update به آدرس ۲۵۵.۲۵۵.۲۵۵.۲۵۵ ارسال می شود.

پیاده سازی پروتکل مسیریابی RIP

در RIPv2 بسته های update با خود Subnet mask حمل می کنند پس بر خلاف نسخه اول ، این نسخه از subnetting ، supernetting و VLSM پشتیبانی می کند و بسته های update به آدرس ۲۲۴.۰.۰.۹ که یک آدرس از نوع multicast است ، ارسال می شود.

Update های RIP هر ۳۰ ثانیه یک باربه صورت Full ارسال می شود.

RIP V1 اهراز هویت (Authentication) ندارد.
RIPv2 اهراز هویت ( Authentication ) دارد.
به طور کلی RIP ، Convergence Time بالایی دارد و دید به Topology Table شبکه ندارند در نتیجه مستعد Loop است به همین دلیل این Routing protocol روش هایی برای جلوگیری از Loop در اختیار دارد.

روش های جلوگیری از Loop

Split Horizon بدین معنااست که روتر حق نداردمسیری راکه ازیک روتر دیگرگرفته است دوباره به آن روتر اعلام کند.
Route Poisoning بدین معنا ست که اگر مسیری قطع شده آن مسیر با Infinite Metric=16 نشان داده شود .
Triggered Update بدین معنا است که روتر نباید صبر کند تا زمان Full update ( که هر ۳۰ ثانیه یک بار است) برسد.بلکه هر موقع نیاز به Route Poisoning شد بسته update را در همان لحظه ارسال کند .

Hold down Timer بدین معنا است که هر زمان بسته Update به روتری رسید ۱۸۰ ثانیه صبر کند و سپس تغییرات را در Routing Table خود اعمال کند.
Split Horizon With Poison Reverse بدین معنا است که روتر حق ندارد مسیری را که از یک روتر دیگر گرفته است دوباره به آن روتر اعلام کند مگر اینکه آن مسیر Route Poison شده باشد.
و بدین صورت و بااستفاده ازاین پنج روش RIP قادراست درصورت به وجودآمدن Loopتا حدی ازبروزفاجعه جلوگیری کند.

برای یادگیری دستورات RIP به بررسی یک سناریو می پردازیم.

پیاده سازی پروتکل مسیریابی RIP

پیاده سازی پروتکل مسیریابی RIP

ما می خواهیم با استفاده از روش RIP ارتباط تمامی روتر ها و سوئیچ ها را با یکدیگر برقرار کنیم.در ابتدا باید وارد هر یک از روتر ها شده و اینترفیس های مربوطه را روشن کرده سپس به آن ها IP های مورد نظر را بدهیم و بعد از این config کردن RIP را آغاز می کنیم.

اختصاص IP Address برای اینترفیس های Fast Ethernet و Serial روتر

با استفاده ازدستورات زیردرقسمت CLI روترها بر اساس سناریو آموزش IP های اینترفیس های روتر رواختصاص میدیم:

Router-1:
Router(config)#interface fastehernet0/0
Router(config-if)#ip address 192.168.1.1 255.255.255.0
Router(config-if)#no shutdown
Router(config-if)#exit
Router(config)#interface serial0/0
Router(config-if)#ip address 10.10.10.1 255.255.255.0
Router(config-if)#clack rate 64000
Router(config-if)#no shutdown
Router(config-if)#exit

Router-2:
Router(config)#interface serial0/0
Router(config-if)#ip address 10.10.10.2 255.255.255.0
Router(config-if)#no shutdown
Router(config-if)#exit
Router(config)#interface serial0/1
Router(config-if)#ip address 11.11.11.1 255.255.255.0
Router(config-if)#clack rate 64000
Router(config-if)#no shutdown
Router(config-if)#exit

Router-3:
Router(config)#interface fastehernet0/0
Router(config-if)#ip address 192.168.1.1 255.255.255.0
Router(config-if)#no shutdown
Router(config-if)#exit
Router(config)#interface serial0/0
Router(config-if)#ip address 11.11.11.2 255.255.255.252
Router(config-if)#no shutdown
Router(config-if)#exit

بعد از اختصاص IP ها بر روی اینترفیس روترها حال نوبت به کانفیگ ارتباط این ۲ شبکه و روترها باهم با استفاده از پروتکل RIP هست که برای انجام این کار نیز دستورات زیر را بر روی روترها انجام میدیم:

Router-1
Router(config)#router rip 
Router(config-router)#net
Router(config-router)#network 172.16.88.0
Router(config-router)#network 10.10.10.0
Router(config-router)#exit

Router-2
Router(config)#router rip 
Router(config-router)#net
Router(config-router)#network 11.11.11.0
Router(config-router)#network 10.10.10.0
Router(config-router)#exit

Router-3
Router(config)#router rip 
Router(config-router)#net
Router(config-router)#network 192.168.1.0
Router(config-router)#network 11.11.11.0
Router(config-router)#exit

 

پیاده سازی پروتکل مسیریابی RIP

سایر مطالب مرتبط با یان مقاله:

آشنایی با پروتکل RIP

پروتکل OSPF

آموزش مفاهیم مسیریابی

آموزش پیکربندی پروتکل های مسیریابی پیشرفته

روش های سوئیچینگ و مسیریابی در شبکه های محلی

پروتکل های مسیریابی Classful vs Classless

آموزش پیکربندی پروتکلهای بردار فاصله

آشنایی با پروتکل RIP

آشنایی با پروتکل RIP

آشنایی با پروتکل RIP

آشنایی با پروتکل RIP :پروتکل Routing Information Protocol یا RIP یکی از قدیمی ترین پروتکل های مسیریابی Distance Vector است که از پارامتر Hop Count به عنوان Metric استفاده می کند.

RIP برای اینکه بتواندازبه وجود آمدن Loopدرفرآیندروتینگ جلوگیری کندمحدودیت تعدادHopهای مجازازمبدابه مقصدرابه عنوان مکانیزم جلوگیری ازLoop قرارداده است.

حداکثرتعدادHopهای مجازدرRIPعدد۱۵است.این محدودیت تعدادHopباعث محدودشدن اندازه شبکه هایی میشودکهRIPازآنها پشتیبانی میکند.

یعنی RIP را نمی توان در شبکه هایی که بیش از ۱۵ عدد Hop یا روتر دارند استفاده کرد.

Hop Count مقدار۱۶به معنی فاصله بینهایت برایRIPدرنظرگرفته میشودبه زبانی دیگریعنیRouteموردنظرازنظرRIPغیرقابل دسترسی درنظرگرفته میشود.

RIP با استفاده ازمکانیزمهای Split Horizon،Route Poisoning و HoldDown ازانتشاراطلاعات Routingاشتباه وپخش شدن چنین اطلاعاتی جلوگیری میکند.

در اصل روترهای RIP درهر۳۰ثانیه یکباراطلاعات خودرابروزرسانی میکنندو Routing Table رادرشبکه منتقل میکنند.

پروتکل RIP

در پیاده سازی های اولیه حجم Routing Table ها اینقدر کم بود که ترافیکی که ناشی از انتقال آن در شبکه به وجود می آمد بسیار ناچیز و کم بود اما با گسترش روز به روز شبکه ها از نظر اندازه و ترافیک کم کم ترافیک مربوط به همین انتقال در هر ۳۰ ثانیه به حجم قابل توجهی می رسید مخصوصا اینکه ترافیک بصورت تصادفی و در وهله های زمانی متفاوت انجام می شد.

شاید به نظر برسد که اگر Routing Table ها در وحله های زمانی مختلف در شبکه منتقل شوند از نظر ترافیکی کارایی بهتری ایجاد می شود اما در عمل اینکار واقعا امکانپذیر نبود.

Sally Floyd و Van Jacobson در سال ۱۹۹۴ اثبات کردند که تصادفی سازی انتقاد اطلاعات با استفاده از مکانیزم Timer در طول زمان باعث یکسان شدن زمان ها یا Synchronize شدن زمان ها می شود.

در بیشتر شبکه های امروزی از RIP به دلیل داشتن Convergence Time بالا در مقایسه با پروتکلهای EIGRP ، OSPF و IS-IS استفاده نمی شود ، در ضمن محدودیت تعداد Hop های قابل استفاده باعث کاهش اندازه شبکه هایی شد که در آن قابل استفاده است.

اما به هر حال پیاده سازی RIP در میان سایر پروتکل های مسیریابی به نسبت بسیار ساده تر است ، RIP بر خلاف سایر پروتکل های مسیریابی دیگر نیازی به هیچ پارامتر خاصی بر روی روتر ندارد.

پروتکل RIP

RIP از User Datagram Protocol یا UDP به عنوان پروتکل انتقال استفاده می کند و یک شماره پورت شناخته شده ( Well Known Port ) به شماره ۵۲۰ را به خود اختصاص داده است.

RIP معمولادرشبکه های کوچک ازقبیل LANیامجموعه ای ازLANهای کوچک که تشکیل یکCampus Area Networkراداده انداستفاده میشود.

برای مثال اگر ازشرکت سیستم افزار خاورمیانه یک مجموعه ستادی در استان تهران داشته باشد که چندین ساختمان در سطح شهر تهران داشته باشد می تواند از RIP برای این شبکه استفاده کند.

از RIP به عنوان یک پروتکل Interior Routing یا مسیریابی داخلی یاد می شود.

RIP توانایی تشخیص تغییرات را برای ارسال در هر بار انتقال routing Table ندارد و به همین دلیل در هر بار اشتراک گذاری Routing Table همه اطلاعات به یکباره منتقل می شود و قابلیت Incremental Update برای اینکار وجود ندارد.

هر روتر همسایه اطلاعات را برای روتر همسایه دیگر ارسال می کند و به همین ترتیب اطلاعات در همه شبکه و روترها پخش می شود تا همه روترهای مجموعه Network Convergence را تشکیل دهد.

انواع نسخه های RIP :

Version 1 :
Version 2
RIPng (RIP next generation) :

ویژگی های RIP version 1 :

یک پروتکل Classful است و از VLSM پشتیبانی نمی کند.
دارای امکان Authentication ( احراز هویت) نیست.
Advertisement ها را به صورت Broadcast ارسال می کند.

ویژگی های RIP version 2 :

در سال ۱۹۹۳ ارائه شد.
یک پروتکل Classless است و از VLSM پشتیبانی می کند.
امکان Authentication ( احراز هویت) را دارد
Advertisement ها را به جای Broadcast به صورت multicast به آدرس ۲۲۴.۰.۰.۹ ارسال می کند.

ویژگی های RIPng :

پشتیبانی از IPv6
از پروتکل UDP با شماره پورت ۵۲۱ استفاده می کند.

.

 

آشنایی با پروتکل RIP

منبع :جعفر قنبری شوهانی

 

سایر مطالب مرتبط با یان مقاله:

پروتکل OSPF

آموزش مفاهیم مسیریابی

آموزش پیکربندی پروتکل های مسیریابی پیشرفته

روش های سوئیچینگ و مسیریابی در شبکه های محلی

پروتکل های مسیریابی Classful vs Classless

آموزش پیکربندی پروتکلهای بردار فاصله