فیبر نوری
ساختمان فیبر نوری
رشته های فیبر نوری تشکیل شده اند از یک استوانه ی شیشه ای بسیار نازک به نام هسته که توسط لایه ی ضخیم تر از شیشه پوشیده شده است که به این لایه ، Cladding می گویند .
سرعت انتقال اطلاعات بر روی فیبرهای نوری ، به خاطر استفاده از نور به جای سیگنال ، خیلی سریع است . فیبرهای نوری فقط یک طرفه هستند و امواج را از یک طرف ارسال می کنند ، به همین دلیل در داخل آن از دو مسیر برای انتقال و دریافت استفاده می کنند .
ساختمان فیبر نوری
- هسته (Core): هسته ی نازک شیشه ای در مرکز فیبر که سیگنال های نوری در آن حرکت می نمایند .
- روکش ( Cladding ) : بخش خارجی فیبر بوده که دور تا دور هسته را در بر می گیرد و باعث برگشت نور منعکس شده به هسته می گردد .
- بافر رویه ( Buffer Coating ) : روکش پلاستیکی که باعث حفاظت فیبر در مقابل رطوبت و سایر موارد آسیب پذیر است .
فیبر نوری در دو گروه عمده ارائه می گردند :
- فیبرهای تکحالته ( Single-Mode )
- فیبرهای چندحالته ( Multi-Mode )
فیبر نوری به سه دسته کلی تقسیم می شود :
- Breakout
- Distribution
- Interconnect
فیبرهای نوری Breakout
این کابل امکان خم کردن ندارد و چون از تعداد زیاد فیبر تشکیل شده است ، این کابل را برای ارتباط Datacenter ها مناسب کرده است . از این کابلها برای زیر دریاها و زیر خاک استفاده می شود ، چون مقاومت آن به علت لایه های متعدد محافظتی بسیار زیاد است . در زیر ، شکل این کابل را مشاهده می کنید .
فیبرهای نوری Distribution
این نوع کابلها به نسبت کابل قبلی کمی خم می شوند و تعداد رشته ها در آن زیاد است و برای ارتباط کابل های Backbone با یک rack به کار می رود که شکل آن را می توانید در زیر مشاهده کنید .
فیبرهای نوری Interconnect
این نوع کابل که از یک پوشش پلاستیکی استفاده می کند، امکان خمش بالایی دارند و عموماً در داخل Rack استفاده می شود ( Rack تجهیزاتی است که در داخل آن روتر، سوئیچ، فایروال و…. قرار می گیرد) .
انواع لایه ها در فیبر نوری
فیبرهای نوری در درون خود از چندین لایه تشکیل شده اند که هرکدام از آن ها ، کار خاصی را انجام می دهند .
همانطور که در شکل قبل مشاهده می کنید، انواع لایه های محافظ در این کابل وجود دارد که البته این کابل برای زیر دریاها و زیر خاک بسیار کاربرد دارد . ماده ی ژله ای که در این کابل وجود دارد ، باعث می شود فیبر نوری داخل آن کمی متحرک باشد که اگر کمی خمیده شد ، مشکلی برای آن پیش نیاید . در شکل های زیر انواع کانکتورهای آن را مشاهده می کنید .
کابل Serial
این کابل ها برای ارتباط یک دستگاه ، مانند روتر با روتر دیگر به کار می رود، که مدل آن RS232 است که فقط برای اتصالات کوتاه که حداکثر 21 متر باشد کاربرد دارد ، البته برای فواصل طولانی میتوان از مدل RS485 استفاده کرد .
دو مفهوم کلی برای کابلهای RS232 وجود دارد.
- (DTE (Data Terminal Equipment –
- (DCE (Data Communications Equipment –
DTE ها از یک کانکتور 4 پین یا 11 پین که به این کانکتور مادگی می گویند تشکیل می شوند و طرف دیگر DTE هم به همین صورت است که از یک کانکتور 4 پین یا 11 پین استفاده می کند که به آن نرگی می گویند که در شکل زیر هر دو پین 4 و 11 را مشاهده می کنید .
تفاوت DCE با DTE
تفاوت این دو در این است که طرف کابلی که DTE است ، مربوط به شبکه ی خودمان است و طرف دیگر که DCE است مربوط به مخابرات و یا همان Service Provider است که آن طرفی که DCE است ، باید روی آن سرعت یا همان Clock Rate را تنظیم کند . در شکل زیر نحوه ی بستن کابلهای 4 پین و 11 پین را مشاهده می کنید .
کابلهای سریال به انواع مختلفی تقسیم می شوند که در زیر انواع آن ها را مشاهده میکنید:
کابل DTE Smart Serial Cables
این نوع کابل برای ارتباط روترهای DTE استفاده می شود .
کابل DCE Smart Serial Cables
این نوع کابل برای ارتباط روترهای DCE استفاده می شود .
کابل E1
این کابل در شبکه های Wan بیشترین کاربرد را دارند .
کابل Stacking Cables
این نوع کابل ها برای ارتباط سوئیچ ها با هم مورد استفاده قرار می گیرند .
کابل کنسول Console
این نوع کابل که یکطرف آن از کانکتور RG-45 و در طرف دیگر از پورت COM استفاده می کند و همیشه هم به رنگ آبی است برای اتصال روتر یا سوئیچ به یک کامپیوتر برای تنظیم کردن روتر است .
کابل Octal
این کابل که برای اتصال مدارهای چندگانه استفاده می شود ، از کیفیت بالایی برای انتقال اطلاعات برخوردار است .
منبع : en.wikipedia.org
لینک های مفید : مدارک سیسکو – WDS