مفهوم Dynamic Routing در روتر سیسکو
مفهوم Dynamic Routing در روتر سیسکو
مفهوم Dynamic Routing در روتر سیسکو: Static routing این قابلیت را به مدیر شبکه میدهد که بتواند به صورت دستی یک سری Route های خاص را در Routing Table ایجاد کند. Dynamic Routing از پروتکل های مسیریابی یا Routing Protocol برای شناسایی شبکهها استفاده میکند. در پیدا کردن بهترین مسیر جهت رساندن بسته اطلاعاتی نیز بهره میبرد.
Dynamic Routing این قابلیت را به Routing Table میدهد که در زمان خاموشی Router، نبودن دسترسی به آن یا اضافه شدن شبکه جدید، تغییرات را در Routing Table اضافه کند. Dynamic Routing با استفاده از Routing Protocol به صورت مستمر با شبکه تبادل اطلاعات دارد. همچنین وضعیت روترهای شبکه را بررسی میکند و با استفاده از Broadcast یا Multicast با سایر روترها ارتباط برقرار خواهد کرد. حتی میتواند اطلاعات Routing Table را بهروز رسانی کند.
توپولوژی شبکه با استفاده از این شیوهها همیشه بهروز باقی میماند. تمام روترهای شبکه نیز از جدیدترین Routing Table استفاده خواهند کرد. از پروتکل های Dynamic Routing میتوان به Routing Information Protocol یا به اختصار RIP و Enhanced Interior Gateway Routing Protocol یا EIGRP و همچنین Open Shortest Path First با سرواژه OSPF اشاره کرد.
به طور کلی پروتکل های مسیریابی به سه دسته تقسیم میشوند که در زیر به تشریح هر کدام خواهیم پرداخت.
Distance Vector
پروتکل های Distance Vector از معیار Hop Count یا تعداد روترهای مسیر برای Metric در جدول مسیریابی خود استفاده میکنند. الگوریتم آن بسیار ساده است و Routing Table با محاسبات ساده ریاضی ایجاد میشود. پروتکل های Distance Vector به طور معمول برای شبکههای کوچک کمتر از ۱۶ روتر مورد استفاده قرار میگیرند. در واقع این نوع پروتکل ها با کم کردن تعداد روترهای مسیر از به وجود آمدن Loop در شبکه یا همان Routing Loop جلوگیری میکنند.
این پروتکلها در زمانهای معین Routing Table های خود را با یکدیگر یکسان سازی میکنند. یکی از معایب الگوریتمهای Distance Vector این است که کلیه اطلاعات موجود در جدول مسیریابی را با کوچکترین تغییر برای سایر روترهای مجموعه ارسال میکنند. در نسخه های جدید از Incremental Update هم پشتیبانی میشود. الگوریتمهای مسیریابی مانند RIPv1 و IGRP از این نوع پروتکل هستند.
Link State
در پروتکل های Link State تفاوت واضحی با حالت Distance Vector وجود دارد. الگوریتمهای مورد استفاده در این نوع پروتکلها نسبت به Distance Vector کاملا متفاوت عمل میکند. در این نوع، از فاکتورهایی مثل Hop Count، فاصله، سرعت لینک و ترافیک به صورت همزمان برای تعیین بهترین مسیر و انجام مسیریابی استفاده میشود. آنها از الگوریتمی به نام Dijkstra برای تعیین پایینترین هزینه برای Route ها استفاده میکنند.
روترهایی که از پروتکل های Link State استفاده میکنند فقط زمانی Routing Table های یکدیگر را یکسانسازی میکنند که مورد جدیدی به Routing Table یکی از روترها اضافه شده باشد. به همین دلیل کمترین ترافیک را در زمان یکسانسازی ایجاد میکنند. الگوریتمهای مسیریابی مانند OSPF و ISIS از این نوع پروتکل هستند.
Hybrid
این نوع پروتکل ترکیبی از پروتکل های Distance Vector و Link State است. در واقع مزایای هر یک از آنها را در خود جای داده است. هنگامی که صحبت از قدرت پردازشی روترها میشود؛ از قابلیتهای Distance Vector به دلیل پردازش کمتر نام برده میشود. زمانی که بحث از تبادل Routing Table ها در شبکه باشد؛ از قابلیتهای Link State مورد بهرهبرداری قرار خواهد گرفت. امروزه تمام شبکههای بزرگ در دنیا از پروتکل های Hybrid استفاده میکنند. الگوریتم مسیریابی EIGRP از انواع پروتکل های Hybrid Routing است.
مفهوم Dynamic Routing در روتر سیسکو
[su_box title=”حتما بخوانید:” style=”soft” box_color=”#1753ff” radius=”0″]آموزش مفاهیم مسیریابی
پیاده سازی پروتکل مسیریابی RIP
آموزش روتینگ سوئیچ لایه سه سیسکو
فعال سازی روتینگ در سوئیچ لایه سه سیسکو
آموزش پیکربندی پروتکل های مسیریابی پیشرفته[/su_box]
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.