آموزش راه اندازی TFTP Server

آموزش راه اندازی TFTP Server

آموزش راه اندازی TFTP Server

راه اندازی TFTP Server می تواند یک پروسه پیچیده و یا آسان باشد که بنا به نیاز و تنظیمات خاص می توان از یکی از آن ها استفاده نمود. در این راهنما آسان ترین روش راه اندازی یک TFTP Server آمده است. TFTP Server یا سرویس دهنده TFTP می تواند همان رایانه همراه یا رو میزی شما باشد. نرم افزارهای فراوانی جهت راه اندازی آن وجود دارند ولی در این راهنما از یکی از معروف ترین و آسان ترین آن ها به نام TFTPD استفاده خواهد شد و به شما کمک خواهد کرد تا TFTP Server خود را بدون طی مراحل پیچیده راه اندازی نمایید.

مراحل راه اندازی TFTP Server

نرم افزار را بنا به نوع سیستم عامل خود (32 بیتی یا 64 بیتی) از این آدرس دریافت نمایید. در این راهنما با توجه به 64 بیتی بودن سیستم عامل نسخه tftpd64 standard edition 4.5.2 دریافت گردید.

پس از دریافت نرم افزار آن را حالت فشرده Zip و در مسیر دلخواه خارج کنید. در این راهنما فایل فشرده در مسیر درایو C و در پوشه TFTP از حالت فشرده خارج گردید. نرم افزار را در حالت Elevated Mode با راست کلیک کردن بر روی آن و انتخاب Run as Administrator اجرا نمایید.

اجرای TFTPD

اجرای TFTPD

پس از اجرای بر روی کلید Settings کلیک کرده تا وارد بخش تنظیمات نرم افزار شوید.

تنظیمات TFTPD

تنظیمات TFTPD

پنجره ی بخش تنظیمات این نرم افزار باز خواهد شد. گزینه ی TFTP Server را فعال نموده و بقیه گزینه ها را در صورت فعال بودن غیر فعال نمایید.

پنجره تنظیمات TFTPD

پنجره تنظیمات TFTPD

بر روی تب TFTP کلیک کرده و با کلیک بر روی کلید Browse مسیر فایل های مورد نظر در TFTP سرور خود را انتخاب کنید. در این راهنما فایل های مورد نظر در درایو C و پوشه ی TFTPD Files قرار دارد. در بخش  TFTP Security گزینه ی None را انتخاب کرده و در بخش Advanced TFTP Options گزینه های Option negotiation, Show Progress bar, Translate Unix file names, Allow “\’ As virtual root را انتخاب نمایید.

 تب TFTP

تب TFTP

حال نوبت به یکی از مهمترین بخش ها یعنی اختصاص آدرس آی پی به TFTP Server می رسد. با باز کردن منویی که درجلو این گزینه قرار دارد می توانید این گزینه را انتخاب نمایید. در این راهنما آدرس آی پی 172.20.10.4 انتخاب گردید. (آدرس های آی پی که در این پنچره خواهید دید همان آدرس های آی پی اختصاص داده شده به کارت شبکه رایانه همراه یا رومیزی شما می باشد)

 اختصاص آدرس آی پی به TFTP Server

اختصاص آدرس آی پی به TFTP Server

حال تمامی تنظیمات مورد نظر صورت پذیرفته پس بر روی کلید OK کلیک کنید. پس از کلیک بر روی کلید OK پیامی مبنی بر اینکه جهت ذخیره و اجرای تنظیمات ذخیره شده بایستی نرم افزار را راه اندازی مجدد نمایید نمایش داده می شود. بر روی کلید OK کلیک کرده و پس از خارج شدن از نرم افزار TFTPD مجددا آن را در حالت Elevated Mode اجرا نمایید.

TFTPD

TFTPD

پس از باز نمودن نرم افزار مطمئن شوید که مسیر فایل ها و آدرس آی پی اختصاص داده شده صحیح می باشد.

مطمئن شوید که مسیر فایل ها و آدرس آی پی اختصاص داده شده صحیح می باشد

مطمئن شوید که مسیر فایل ها و آدرس آی پی اختصاص داده شده صحیح می باشد

در انتها نیز بایستی یادآوری نمود که مادامی که نرم افزار TFTPD باز می باشد رایانه شما به عنوان TFTP Server عمل خواهد نمود و پس از بستن نرم افزار TFTP Server شما هم از حالت سرویس دهی خارج خواهد شد.

دانلود نرم افزار TFTPD

آموزش سیسکو Cisco قسمت پنجم

آموزش سیسکو Cisco قسمت پنجم

آموزش سیسکو Cisco قسمت پنجم

در جلسه قبل به طور کامل با rip اشنا شدیم، در این جلسه پیاده سازی آن را انجام میدهیم . از همان شکل سناریو ip static استفاده میکنیم.

آموزش سیسکو

مرحله اول تنظیمات روتر 1 و 2

اینترفیس fast ethernet 0/0 روتر 1
router1# config t
router1(config)#interface fast 0/0
router1(config-if)# ip address 192.168.14.1 255.255.255.0
router1 (config-if)# no shutdown
اینترفیس serial0/1/0 روتر 1
router1# config t
router1(config)#interface serial 0/1/0
router1(config-if)# ip address 192.168.15.1 255.255.255.0
router1 (config-if)# no shutdown

روتر دوم هم به همین صورت تنطیم میکنم . با توجه به ip address هایی که در شکل است . با دستورات بالا ما به اینترفیس ها ای پی دادیم.

پیکربندی rip
برای وارد کردن دستورات rip باید ابتدا به مد configuration روتر برویم و با دستور router rip وارد مد rip شده و شبکه ایی که مستقیم به اینترفیس های روتر 1 متصل هستند یا به عبارت دیگه شبکه هایی که در داخل جدول مسیر یابی روتر به عنوان شبکه های connected شناسایی و تشخیص داده میشوند را در مقابل دستور network وارد کنیم . شکل دستورات به صورت زیر است:

پیکربندی روتر 1

router1 # config t
router1 (config)# router rip

این دستور باعث فعال شدن پروتکل rip بر روی router میشود.

router1 ( config-router)# network 192.168.14.0

این دستور باعث میشود که شبکه 192.168.14.0 که به صورت مستقیم به روتر متصل میباشد توسط پروتکل rip به روتر های همسایه اعلام بشود.

router1 ( config-router)# network 192.168.15.0

 

این دستور باعث میشود که شبکه 192.168.15.0 که به صورت مستقیم به روتر متصل میباشد توسط پروتکل rip به روتر های همسایه اعلام بشود.

router1#copy running- config startup-config

این دستور باعث میشود اطلاعات ما ذخیره شود.

پیکربندی روتر 2

router2 # config t
router2(config)# router rip

این دستور باعث فعال شدن پروتکل rip بر روی router میشود.

router2 ( config-router)# network 192.168.16.0

این دستور باعث میشود که شبکه 192.168.16.0 که به صورت مستقیم به روتر متصل میباشد توسط پروتکل rip به روتر های همسایه اعلام بشود.

router2 ( config-router)# network 192.168.15.0

این دستور باعث میشود که شبکه 192.168.15.0 که به صورت مستقیم به روتر متصل میباشد توسط پروتکلrip به روتر های همسایه اعلام بشود.

router2#copy running- config startup-config

این دستور باعث میشود اطلاعات ما ذخیره شود.
بعد از انجام کار های بالا rip بر روی هر دو روتر پیکر بندی شد . برای مشاهده جدول مسیر یابی روتر ها از دستور زیر استفاده میشود:

 rourer1# show ip route

بعد از اینکه با rip اشنا شدیم حالا میرسیم به محبوب ترین پروتکل مسیر یابی در سیسکو:

eigrp:مخفف

enhance interior gateway routing protcol
پروتکل eigrp پروتکل اختصاصی سیسکو است . شرکت سیسکو همه توانمندی های محبوب پروتکل های linkstate و distance vector را در این پروتکل قرار داده و آن را به صورت یک پروتکل اختصاصی ارائه داده .
این پروتکل قادر به فعالیت در شبکه های بزرگ و گسترده است و یکی از محبوب های این پروتکل پیکربندی و مدیریت ساده آن است.
این پروتکل یک پروتکل classless است و قادر به پشتیبانی از توانمندی vlsm است و از پیامهای multicast برای update جدول مسیریابی استفاده میکند.
این پروتکل برای محاسبه metric و انتخاب بهترین مسیر از پارامتر های bandwigth و delay استفاده میکند.
در eigrp نیاز به تعریف یک شماره به نام as یا autonomous system میباشد که این شماره بابد در کل روتر های یک شبکه که پروتکل eigrp بر روی آنها تعریف میشود یکسان باشد.
بعداز توضیحات مختصر در مورد eigrp پیکربندی را با توجه به شکل زیر آغاز میکنیم

آموزش سیسکو

مرحله اول تنظیمات روتر 1 و 2
اینترفیس fast ethernet 0/0 روتر 1

router1# config t
router1(config)#interface fast 0/0
router1(config-if)# ip address 192.168.2.1 255.255.255.0
router1 (config-if)# no shutdown
اینترفیس serial0/0/0 روتر 1
router1# config t
router1(config)#interface serial 0/0/0
router1(config-if)# ip address 192.168.0.1 255.255.255.0
router1 (config-if)# no shutdown

روتر 2

اینترفیس fast ethernet 0/0 روتر 2
router2# config t
router2(config)#interface fast 0/0
router2(config-if)# ip address 192.168.3.1 255.255.255.0
router2 (config-if)# no shutdown
اینترفیس serial0/0/0 روتر 2
router2# config t
router2(config)#interface serial 0/0/0
router2(config-if)# ip address 192.168.0.2 255.255.255.0
router1 (config-if)# no shutdown

اینترفیس0/1/serial0 روتر 2

router2# config t

router2(config)#interface serial0/0/1

router2(config-if)# ip address 192.168.1.1 255.255.255.0

router2 (config-if)# no shutdown

همانطور که در شکل میبینید روتر دو دارای سه اینترفیس هست پس هر 3 اینترفیس باید ip address بگیرند.

روتر3

اینترفیس fast ethernet 0/0 روتر 3
router3# config t
router1(config)#interface fast 0/0
router3(config-if)# ip address 192.168.4.1 255.255.255.0
router1 (config-if)# no shutdown
اینترفیس1/serial0/0 روتر 3
router1# config t
router1(config)#interface serial 0/0/1
router1(config-if)# ip address 192.168.1.2 255.255.255.0
router1 (config-if)# no shutdown

در تنظیمات eigrp شما باید شبکه هایی که مستقیما به اینترفیس روتر 1 متصل می باشند یا به عبارتی شبکه هایی که در داخل جدول مسیریابی روتر 1 به عنوان شبکه connected شناسایی و تشخیص داده میشوند در routing mode در مقابل network نوشته میشوند تنظیمات در دستورات زیر نشان داده شده:
تنظیم eigrp در روتر 1

 router1#config t
router1 (config)# router eigrp 100

فعال کردن پروتکل eigrp روی روتر و تعیین شماره به عنوان as

 router1 (config-router)# network 192.168.0.0

این دستور باعث میشود شبکه 192.168.0.0 که به صورت مستقیم به روتر متصل میباشد توسط پروتکل به روتر های همسایه تبلیع شود.

router1 (config-router)# network 192.168.2.0

این دستور باعث میشود شبکه 192.168.2.0 که به صورت مستقیم به روتر متصل میباشد توسط پروتکل به روتر های همسایه تبلیغ شود.

تنظیم eigrp در روتر 2

 router2#config t

router2 (config)# router eigrp 100

فعال کردن پروتکل eigrp روی روتر و تعیین شماره به عنوان as

 router2 (config-router)# network 192.168.1.0

این دستور باعث میشود شبکه 192.168.1.0 که به صورت مستقیم به روتر متصل میباشد توسط پروتکل به روتر های همسایه تبلیع شود.

router2 (config-router)# network 192.168.3.0

این دستور باعث میشود شبکه 192.168.3.0 که به صورت مستقیم به روتر متصل میباشد توسط پروتکل به روتر های همسایه تبلیغ شود.

تنظیم eigrp در روتر 3

 router3#config t

router3(config)# router eigrp 100

فعال کردن پروتکل eigrp روی روتر و تعیین شماره به عنوان as

 router3(config-router)# network 192.168.1.0

این دستور باعث میشود شبکه 192.168.1.0 که به صورت مستقیم به روتر متصل میباشد توسط پروتکل به روتر های همسایه تبلیع شود.

router3 (config-router)# network 192.168.4.0

این دستور باعث میشود شبکه 192.168.4.0 که به صورت مستقیم به روتر متصل میباشد توسط پروتکل به روتر های همسایه تبلیغ شود.
همانطور که در تنظیمات مشاهده میکنید مقدار as برای روتر1 . روتر 2 . روتر 3 شماره 100 است که در هر سه روتر این عدد مشترک است.

آموزش سیسکو Cisco قسمت اول

آموزش سیسکو Cisco قسمت دوم

آموزش سیسکو Cisco قسمت سوم

آموزش سیسکو Cisco قسمت چهارم

آموزش سیسکو Cisco قسمت پنجم

منبع : ilikephp

آموزش سیسکو Cisco قسمت چهارم

آموزش سیسکو Cisco قسمت چهارم

آموزش سیسکو Cisco قسمت چهارم

با سلام خدمت دوستان . جلسه چهارم آموزش CCNA را آغاز میکنیم.
در این جلسه با static routes و dynamic اشنا میشویم.
به صورت خلاصه اگر بخواهم routing را تشریح کنم . به پروسه انتقال packet از یک شبکه به شبکه دیگر با استفاده از router و تجهیزات لایه 3 را routing میگویند.
روتر ها برای اینکه بتوانند به صورت صحیح در شبکه وظایف مسیریابی و برقراری ارتباط بین شبکه ها را انجام دهند قبل از استفاده باید تنظیم شوند و جدول مسیریابی routing table بر روی روتر ایجاد شود. وجود این جدول برای مسیریابی مورد نیاز است . روتر تصمیمات مسیریابی خودش را بر اساس این جدول اتخاذ میکند . به نوعی دیگر هر روتر در جدول مسیریابی خودش باید از وجود همه شبکه هایی که قصد مسیریابی و ارتباط با آنها را دارد اصلاع داشته باشد.
جدول مسیریابی یا routing table در روتر به دو صورت است:
1- صورت static route
2 – به صورت dynamic routing
برای پیکربندی جدول مسیر یابی router به صورت static مدیر شبکه باید از اطلاعات مربوط به شبکه های موجود و مسیرهای آنها مطلع باشد و به صورت دستی مسیرها و شبکه ها را در درون این جدول اضافه نماید . این روش مزایا و معایبی دارد:
مزایای استفاده :
– این روش بار اضافی یا overhead برای cpu روتر نخواهد داشت.
– این روش پهنای باند لینک های ارتباطی بین روتر ها را برای update جدول های مسیریابی اشغال و مورد استفاده قرار نمیدهد.
– امنیت این روش بالاتر است.

معایب استفاده از این روش :
– برای پیکربندی static route باید به همه مسیرهای داخلی آشنایی کامل داشته باشید.
– اگر یک مسیر داخلی شما اضافه شود باید به صورت دستی روی همه روتر ها تعریف شود.
– در صورتی که مسیری دچار مشکل شود امکان استفاده از مسیر های دیگر به صورت داینامیک نیست.
در اینجا با یک مثال static route را پیاده سازی میکنیم.
آموزش سیسکو

مرحله اول تنظیمات روتر اول و روتر دوم و تنظیم ip address

اینترفیس fast ethernet 0 روتر 1
 router1# config t
 router (config)# interface fastethernet 0
 router1 (config-if)#ip address 192.168.14.1 255.255.255.0
 router (config-if)# no shut
 اینترفیس0/1/0 serial روتر 1

router1# config t
 router (config)# interface serial 0/1/ 0
 router1 (config-if)#ip address 192.168.15.1 255.255.255.0
 router (config-if)# no shut
 اینترفیس fast ethernet 0 روتر 2
 router2# config t
 router2 (config)# interface fastethernet 0
 router1 (config-if)#ip address 192.168.16.1 255.255.255.0
 router2 (config-if)# no shut
 اینترفیس 0/1/0 serial روتر 2

router2# config t
 router (config)# interface serial 0/1/ 0
 router2 (config-if)#ip address 192.168.16.1 255.255.255.0
 router 2 (config-if)# no shut

همانطور که قبلا گفتیم روتر ها بر اساس جدول مسیر یابی یا routing table اقدام به مسیر یابی و عبور بسته های اطلاعاتی میکنند. و بر اساس همین جدول تصمیم میگیرند که packet را از طریق کدام اینترفیس خود خارج کنند .
برای مشاهده جدول مسیر یابی یا routing table از دستور زیر استفاده میشود، این دستور را ابتدا در روتر یک وارد میکنیم.

router#show ip route

با استفاده از این جدول مسیر یابی روتر مشاهده میشود.
بعد از وارد کردن دستور بالا مشاهده میکنیم که در این جدول خبری از شبکه روتر دوم نیست. به عبارت دیگر هنوز شبکه روتر دوم شناسایی نشده است . برای اینکار ما باید این مسیر را به صورت دستی یا static وارد کنیم، که روتر ها از وجود این شبکه مطلع شوند و آن را در جدول مسیر یابی خود وارد کنند.
برای اینکار بر روی روتر 1 باید مسیر 192.168.16.0 را که به صورت مستقیم به روتر 2 متصل است را به صورت دستی برای روتر 1 تعریف نماییم.

router 1 (config)# ip route 192.168.16.0 255.255.255.0 192.168.15.2

در دستور بالا 192.168.16.0 شبکه راه دور هست که به صورت مستقیم به روتر 2 وصل شده .
در واقع با استفاده از دستور بالا روتر یک متوجه میشود که هر بسته اطلاعاتی که مقصد آن شبکه 192.168.16.0 است باید آن را به آدرس اینترفیس 192.168.15.2 که اینترفیس روتر 2 است هدایت کند.
و در روتر 2 نیز همین دستور را به صورت زیر وارد میکنیم:

router 2(config)# ip route 192.168.14.0 255.255.255.0 192.168.15.1

بعد از این کار میتوانیم جدول مسیر یابی درون هر دو روتر را مشاهده کنیم و ببینیم که هر دو شبکه شناسایی شده اند.

router1(config)#show ip route

حالا که با route static آشنا شدیم و نحوه ی پیاده سازی آن را دیدیم، در این قسمت با پروتکل های مسیر یابی داینامیک آشنا میشویم . و در این جلسه با پروتکل rip بیشتر آشنا میشویم.
پروتکل های مسیریابی داینامیک مثلrip , igrp, eigrp, ospf و غیره این توانایی را به روتر ها خواهند داد که به صورت dynamic جدول مسیریابی ها بین روتر های موجود در یک شبکه داخلی مبادله شود و مسیر های اضافه و جدول مسیریابی خود را با ارسال update ها بین یکدیگر به روزرسانی کنند.
برای استفاده از مسیر یابی به صورت داینامیک شما باید این پروتکل ها را روی روتر پیکربندی کنید . بعد از تنظیم این پروتکل ها روتر با روتر همسایه ارتباط بر قرار کرده و جدول های مسیر یابی را بین یکدیگر مبادله میکنند.

(routing information protocol (rip

این پروتکل دارای دو نسخه با توانمندی های مختلف است هر دو از الگوریتم مسیر یابی distance vector استفاده میکنند.

rip version 1
 rip version 2

rip version 1
این پروتکل جهت update کردن جدول مسیریابی بین روترهای شبکه از پیام های brodcast استفاده میکند که هر 30 ثانیه یکبار کل جدول مسیر یابی را از طریق اینترفیس های فعال منتشر میکند و metric در این پروتکل بر اساس hop count محاسبه میشه و این پروتکل محدودیت 15 hopcount را دارد.
rip version 2
این پروتکل هم از نوع distance vector است اما پیشرفته از ورژن 1.
این پروتکل از multicasting به جای broadcast استفاده میکند.
این پروتکل از احراز هویت پشتیبانی میکند که باعث میشود روتر ها قبل از update جدول مسیریابی و رد و بدل کردن جدول های یکدیگر را احراز هویت کنند.
metric
ممکن است در شبکه شما برای رسیدن به یک شبکه چندین مسیر یا لینک وجود داشته باشد در این وضعیت از واحدی به نام متریک (metric) برای انتخاب بهترین مسیر استفاده میشود . هر پروتکل مسیر یابی به یک شکل و فرم metric را محاسبه میکند از نظر rip بهترین مسیر مسیری است که دارای کمترین تعداد روتر یا hop های کمتری باشد . با توجه به شکل زیر برای دسترسی به شبکه e ازطریق شبکه a چندین مسیر استفاده میشود .

آموزش سیسکو

همانطور که در شکل بالا مشاهده میکنید دو مسیر برای رسیدن شبکه e وجود دارد اما با توجه به تعریف metric در rip مسیری که دارای کمترین hop یا روتر در مسیر است بهترین مسیر برای رسیدن به مقصد است . در نتیجه مسیر بالا در جدول مسیر یابی نمایش داده میشود

در اینجا جلسه چهارم به پایان میرسد در جلسه بعدی نحوی پیاده سازی rip را با هم مرور خواهیم کرد.

آموزش سیسکو Cisco قسمت اول

آموزش سیسکو Cisco قسمت دوم

آموزش سیسکو Cisco قسمت سوم

آموزش سیسکو Cisco قسمت چهارم

آموزش سیسکو Cisco قسمت پنجم

منبع : ilikephp

آموزش سیسکو Cisco قسمت سوم

آموزش سیسکو Cisco قسمت سوم

در این جسله از آموزش سیسکو ابتدا تنظیمات telnet را بر روی router انجام می دهیم .

باتوجه به عکس پایین می خواهیم از کامپیوتر ها به روتر وصل شویم .

از روش دسترسی telnet می توانید در صورتی استفاده کنید که اینترفیس router دارای ip address باشد در جلسه قبل نحوه ی آدرس دهی به interface را یاد گرفتیم . از روش دسترسی به صورت tel net هم در شبکه داخلی و هم بر روی اینترنت می شود استفاده کرد .

مرحله اول : تنظیم روتر و تنظیمات ip address

router#config t
router(config)# hostname router 1
router1(config)# interface fastethernet 0/0
router1(config)#ip address 192.168.1.1 255.255.255.0
router1(config-if)# no shut

نکته : کلیه اینترفیس های روتر به صورت پیش فرض shutdown هستند و غیر فعال برای فعال کرذن آنها از دستور خط اخر استفاده می شود .

مرحله دوم فعال کردن telnet بر روی روتر

برای فعال کردن telnet از دستورات زیر استفاده می شود :

router # config t

ورود به مد config

router (config)# line vty 0 4

از این دستور برای ورود به مد telnet استفاده می شود که در اینجا منظور از vty 04 تعداد اتصالات همزمان tel net است :

router (config-line)# password ccna

این دستور کلمه ccna را به عنوان پسورد برای دسترسی به صورت telnet مشخص می کند .

router (config-line)# login

این دستور کلمه عبور را در زمان ورود به user mod برای ما فعال می کند .

بعد از انجام تنطیمات حالا شما می توانید از هر کدام از کامپیوترها که خواستید به روتر وارد شده و تنطیمات را از این طریق انجام دهید .

سناریو بعدی

آموزش سیسکو – مدیریت تنطیمات router با استفاده از tftp

tftp

مخفف کلمه trivial file transfer protcol است . این پروتکل بر روی لایه 7 مدل osi کار می کند و خیلی شبیه ftpاست و از پروتکل udp جهت انتقال استفاده می کند یکی از کاربردهای این پروتکل انتقال firmware و سیستم عامل دستگاه های روتر و سوئیچ و دستگاه های سخت افزاری است . سرعت انتقال این پروتکل نسبت به ftp بیشتر است و احتیاجی به احراز هویت ندارد .

توجه داشته باشید برای اینکه از این قابلیت استفاده کنید باید یک tftpسرور داشته باشید برای اینکار می توانید نرم افزار cisco tftp server  و یا هر نرم افزار دیگر را بر روی کامپیوتر نصب کنید .

برای انجام تنظیمات بر روی روتر مراحل زیر را انجام می دهیم :

router # config t
router (config)# interface fastethernet 0/0
router ( config- if)# ip address 192.168.1.10 255.255.255.0
router (config-if)#no shutdown

برای انتقال فایل startup_config که در داخل nvram است به tftp از دستورات زیر استفاده می شود :

router # copy startup-config tftp

بعد از اجرای این دستور از شما میخواد که نام یا ip address مربوط به tftp را وارد کنید که این اطلاعات به tftp  سرور منتقل شود .

در قسمت بعد از شما سوالی مبنی بر انتخاب نام فایل که می خواهید دخیره شه را میپرسد . بعد از این کار سیستم شروع میکند به انتقال اطلاعات به tftp سرور

آموزش سیسکو – آموزش مسیردهی در 4 شبکه توسط روتر

هدف : مسیر دهی در 4 عدد subnet به طوری که همه pcها در هر subnet بتوانند با pc های دیگر ارتباط برقرار کنند .

مرحله اول : تنظیم روتر و ست کردن ip address

با توجه به شکل بالا به هر اینترفیس روتر ip adress داده می شود .

router# config t
router (config)# interface fastethernet 0/0
router (config -if)#ip address 192.168. 1.1 255.255.255.0
router (config-if)#no shut
router (config-if)# exit

 

در اینجا کار در اینترفیس اول تمام شد .

اینترفیس دوم

router#config t
router (config-if)# ip address 192.168.2.1 255.255.255.0
router (config-if)# no shut
router (config-if)# exit

کار اینتر فیس دوم هم به اتمام رسید . برای دو اینتر فیس دیگر هم همین کار ها را تکرار میک نیم اما با ip متفاوت . بعد از آن می توانیم هر کامپیوتری را که خواستیم ping کنیم .

آموزش سیسکو – مسیر دهی در 4 شبکه به وسیله سوئیچ لایه 3

قبل از آن یک توضیح کوتاه در مورد تفاوت سوئیچ لایه 3 و روتر :

سویئچ لایه 3 و روتر هر دو برای هدایت packet های لایه 3 مورد استفاده قرار می گیرند و تقریبا کار مشابه را انجام می دهند ولی تفاوت های دارند ؛

  • روتر ها معمولا از تعداد اینترفیس های محدودتری نسبت به سوئیچ لایه 3 برخوردار هستند.
  • سوئیچ های لایه 3 از چندین اتصال ethernetوfastethernet پشتیبانی میکنند.
  • روتر ها از انواع پروتکل های حرفه ای مسیر یابی پشتیبانی میکنند.
  • سویئچ لایه 3 معمولا برای routing داخلی شبکه استفاده میشود.

با توجه به شکل شروع می کنیم به پیکر بندی سویئچ .

طبق گذشته اولین کاری که می کنیم ip addressبه اینترفیس :

switch# config t
switch (config)# interface fast ethernet 0/1
switch (config)# no switchport

نکته : همانطور که می دانید سویئچ در لایه 2 کار می کنه و ip address نمی گیرد سوییچ لایه 3 در هر دو لایه کار می کند . برای فعال کردن آن از دستور بالا استفاده می کنیم .

switch (config-if)# ip address 192.168.1.1 255.255.255.0
switch(config-if)# no shut

کار اینتر فیس اول تمام شد . برای بقیه اینترفیس ها نیز همین کار را انجام می دهیم . و ارتباط بین کامپیوتر ها را برقرار می کنیم .

خوب دوستان عزیز به پایان این جلسه رسیدیم . در جلسات بعدی با دستورات route اشنا می شویم .

سایر قسمت ها : قسمت اولقسمت دوم – قسمت چهارم – قسمت پنجم

منبع : www.cisco.com

آموزش سیسکو Cisco قسمت دوم

آموزش سیسکو Cisco قسمت دوم

در قسمت اول آموزش سیسکو با محیط های موجود user mode . peivilage mode و configure mode اشنا شدیم .

تمام دستوراتی که برای تنظیم کردن سویوچ و روتر های سیسکو لازم است در محیط configure mode انجام می شود که به صورت زیر وارد آن می شویم :

ابتدا که دستگاه روشن می شود و بعد از انجام کارهای post وارد محیط user mode میشه که به صورت زیر نمایش داده می شود .

<  router router > enable

حالا وارد محیط privilage شده ایم .

router # 

در این محیط دستور config t را تایپ می کنیم .

router # config t

در زیر محیط config به این شکل نمایش داده می شود .

(router ( config #

حالا شروع می کنیم با استفاده از دستورات دستگاه را تنظیم کردن ابتدا از تغییر نام پیش فرض روتر های سیسکو .

برای این کار در محیط کانفیگ از دستور hostname استفاده می کنیم به صورت زیر :

router (config) # hostname اسم مورد نظر

من در اینجا اسم ccna را انتخاب می کنم .

router (config) # hostname ccna

بعد از اجرای دستور

(ccna (config#

آموزش سیسکو – دستور تنظیم کردن پسورد بر روی دستگاه

تجهیزات سیسکو از 5 نوع پسورد به صورت زیر پشتیبانی می کند :

  1. conso password

  2. telnet (vty) password

  3.  

    auxilary password

  4.  

    enable password

  5.  

    enable secret password

مختصر توضیحات در مورد پسورد ها

consol pasword , telnet password ,  auxilary password

از این سه پسورد برای رمز گذاری بر روی مد user modeاستفاده می شود .

enable password و enable secret

از این دو پسورد برای رمز گذاری در مد privilage استفاده می شود .

میتونیم برای اینکه از دسترسی افراد به محیط تنظیم دستگاه جلوگیری کنیم برای این مد ها پسورد بگذاریم مثل محیط ویندوز

آموزش سیسکو – پسورد برای user mode

برای این کار به ترتیب کارهای زیر را انجام می دهیم :

 router > enable router #  config t router (config)# line consol 0

 

دستور خط اخر برای ورود به مد consol 0 می باشد .

router (config-line)# password ccna

دستور بالا کلمه ccna را به عنوان پسورد انتخاب می کند .

router (config-line)# login

دستور بالا کلمه عبور را در زمان ورود بهuser mode فعال می کند .

دستور show

با استفاده از این دستور می توان نتیجه اجرای دستورات را مشاهده کرد که در مد privilage اجرا می شود .

به عنوان مثال :

router # show clock

این دستور باعث نمایش ساعت تنطیم شده می شود :

router# show interface

نمایش کلیه اینترفیس های دستگاه :

router #  show host

این دستور باعث نمایش اسم ثبت شده دستگاه خواهد شد :

نمایش اطلاعات آی او اس router # show version

 

و خیلی از دستورات دیگر شما می توانید با زدن علامت ؟ بعد از دستور show کلیه دستورات را مشاهده کنید .

? router#show

در اینجا لازم است که یک مقدار در مورد اینترفیس های سریال توضیح بدهم چون در آموزش زیاد با این اینترفیس کار داریم این اینترفیس برای اتصال به شبکه های wan و استفاده از خطوط مخابراتی مثل leased line مخابرات مورد استفاده قرار می گیرد .

برای پیکر بندی اینتر فیس سریال که شامل ip دادن و دیگر دستورات می شود به روش زیر :

ابتدا وارد مد privilage می شیم .

router > enable

بعد وارد مد کانفیگ .

router # config t

بعد از ورود مد ما به صورت زیر نمایش داده می شود :

(router (config#

در اینجا باید برای انجام تنطیمات وارد اینترفیس شویم که به صورت زیر است :

router (config) # interface serial در اینجا شماره سریال اینترفیس را وارد می کنیم .

نکته: برای مشاهده اینکه شماره اینترفیس چند است از دستور show به صورت زیر استفاده می کنیم :

router #show ip interface brif

ادامه . بعد از ورود به اینترفیس که در چند خط قبل گفته شد برای دادن ip آدرس از دستور زیر استفاده می شود :

router (config_t )# ip address 192.168.1.1 255.255.255.0

آموزش سیسکو – دستور description برای اینتر فیس

می توانیم برای اینترفیس های سریال و هم اینترفیس های ethernet توضیحات مشخص کنیم .

description

دستوری است که به وسیله آن می شود توضیحات را برای اینترفیس نوشت . توضیحات برای شناسایی اینترفیس استفاده می شود که با نگاه کردن به آن می تونایم به یاد بیاوریم که این اینتر فیس به چه دستگاهی متصل است .

برای تعیین توضیحات ابتدا وارد مد تنظیم اینتر فیس می شویم:

router (config)# interface serial 2/0 در اینجا پیغام مورد نظر router (config)# description

آموزش سیسکو – ذخیره دستورات بر روی حافظه

برای ذخیره دائمی دستورات روتر و سوئیچ باید محتویات ram یعنی running-config به حافظه nvram یعنی فایل startup-config کپی شود . برای اینکار از دستور زیر استفاده می کنیم :

router # copy running- config startup-config

این دستور باعث ذخیره شدن اطلاعات در حافظه دائمی می شود . با دستور show میتوانیم همه محتویات موجود در حافظه را مشاهده کنیم :

router# show startup-config

تا اینجا با تعدادی از دستورات و همچنین مد های مختلف اشنا شدیم . ممکن است محیط دستگاه های سیسکو کمی فرق داشته باشد با سایر دستگاه ها اما با کمی تمرین در نرم افزار packet tracer کامل با محیط آن اشنا می شوید . در جلسات بعدی دستورات کاربردی تری اموزش داده می شود .

سایر قسمت ها : قسمت اولقسمت سوم – قسمت چهارمقسمت پنجم

منبع : www.cisco.com

آموزش سیسکو Cisco قسمت اول

آموزش سیسکو Cisco قسمت اول

آموزش سیسکو یکی از الزامات ورود به دنیای شبکه است . اولین مدرک ورود به سیسکو ، ccna میباشد . در اصل میشه گفت یک فرد دارای مدرک سیسکو دارای توانایی های زیر است :

  1. عیب یابی های شبکه
  2. افزایش کارایی و مدیریت شبکه
  3. افزایش امنیت شبکه

این یه مقدمه کوتاه از این مدرک می باشد .

در این سری آموزش ها سعی می کنم در مورد همه روترها و سوئیچ ها و کابل ها و ماژول ها ی سیسکو تا حد امکان ساده توضیح بدهم .

آموزش سیسکو – آشنایی با اجزای مهم سخت افزاری و نرم افزاری روتر

ram

حافظه دسترسی تصادفی است که کارهای زیر را در روتر انجام می دهد .

  1. نگهداری از جدول routing table
  2. نگهداری از arp cache
  3. نگهداری از running-config یا فایلهای پیکربندی

Nvram

یک حافظه قابل خواندن و نوشتن است که وظیفه نگهداری از فایل startup_config است .

flash

یک حافظه قابل خواندن و نوشتن پایدار است که وظیفه نگهداری از سیستم عامل که به نام ios را بر عهده دارد .

Rom

یک حافظه فقط خواندنی است که وظیفه راه اندازی اولیه نگهداری از برنامه و همچنین نگهداری از نسخه اولیه سیستم عامل را بر عهده دارد .

Interface

اینترفیس یا رابط برای اتصال روتر به شبکه مورد استفاده قرار می گیرد . این اینتر فیس ها یا بر روی برد اصلی متصل می باشند یا به صورت ماژولار به دستگاه اضافه می شوند .

Consol

پورت کنسول برای اتصال روتر یا سوییچ به کامپیوتر به وسیله کابل کنسول برای پیکر بندی دستگاه استفاده می شود .

آموزش سیسکو – اتصالات روتر و سوییچ به کامپیوتر

برای تنظیم کردن روتر و سوئیچ سیسکو با استفاده از consol port و متصل کردن به کامپیوتر می شود برای بار اول این دستگاه ها را تنظیم کرد. پشت روتر ها محل قرار گیری پورت کنسول است که این پورت با con 0 نمایش داده می شود .

همانطور که گفتم برای اتصال دستگاه های سیسکو به کامپیوتر از کابل کنسول استفاده می شود که یک طرف این کابل به صورت سریال و طرف دیگر به صورت rj 45 می باشد . که قسمت سریال پشت سیستم کامپیوتر متصل می شود .

تنظیمات سوییچ و روتر

در صورتی که تنطیمات از قبل انجام نشده باشد در زمان boot روتر یا سوییچ به دلیل پیدا نشدن فایل تنظیمات درون حافظه nvram روتر تشخیص می دهد که تنظیمات از قبل انجام نشده است و برای ورود به مد تنطیمات با سوال و جواب که معروف به setup mode است . سوال پرسیده می شود که آیا می خواهید وارد پروسه تنظیمات setup شوید یا میخواهید وارد محیط استفاده از دستورات cli شوید که در این محیط تنطیمات باید به صورت دستی وارد شود .

مرحله اول

کابل کنسول را از طرف سریال به پورت سریال کامپیوتر و از طرف rj 45 به پورت کنسول پشت سوییچ یا روتر وصل می کنیم .

مرحله دوم

برای اتصال به دستگاه از برنامه hyper terminal ویا putty با نرم افزار های دیگر استفاده می کنیم . در این مرحله شما باید یک اسم برای اتصال خود انتخاب کنید . در مرحله بعدی از شما خواسته می شود که پورت سریال pc را که به دستگاه متصل است را مشخص کنید .

پس از روشن کردن دستگاه در اولین مرحله برنامه معروف به post اجرا می شود. برنامه در حافطه rom ذخیره شده که تمام عناصر سخت افزاری روتر را بررسی می کند .

در صورتی که دستگاه از قبل تنظیم نشده باشد با پیغام زیر روبرو میشوید.

(continue with configuration dialog (yes.no

اگر گزینه no را انتخاب کنید شما وارد مد دستوری cli می شوید .

آموزش سیسکو – کار با دستورات در محیط cli

سیسکو برای دسترسی به تجهیزات خود سه مد را در نظر گرفته است :

  1. user mode
  2. privilege mode
  3. global configuration mode

وقتی که وارد محیط دستورات سیسکو معروف به cli میشوید در مد user mode هستید در این مد توانایی استفاده از بعضی دستورات اولیه نمایشی و دستوراتی مانندpingوtelnet را داریم .

درمد privilage mod شما اختیارات بیشتری دارید برای ورود به این مد بعد از ورود به مد user mod شما از دستور enableاستفاده می کنید .

router > user router > user router # privilage

شما بعد از ورود به مد privilage mod می توانید با تایپ دستور configure terminal یا به صورت خلاصه config t وارد می کنیم .

وارد محیط global configuration mod بشین که بیشتر دستورات پیکر بندی سوییچ و روتر های سیسکو در این مد انجام می شود .

router # config t
router (config)# config

اتصال روتر به شبکه lan از طریق اینترفیس های ether net و fast ether net و gigabitether net  با توجه به مدل دستگاه ممکن است interface های ether net یا fast ethernet را در دستگاه مشاهده کنیم که می توانیم از این اینترفیس ها برای اتصال به شبکه داخلی یا lan استفاده کنیم .

برای اتصال روتر به سویئچ از کابل straight استفاده می کنیم .

برای کار در محیط cli بعد از اینکه اتصالات مربوط را انجام دادیم و به وسیله نرم افزار hyper terminal یه دستگاه متصل شدیم باید در ابتدا محیط user mode به صورت زیر دیده شود .

<   router

برای انجام تنظیمات دستگاه باید وارد محیط global بشیم به صورت زیر

router > e router # config t (router #(config

در این قسمت قصد ورود به یک اینترفیس را داریم در مد اینترفیس همه دستوراتی که اجرا میشه بر روی اینترفیس اعمال میشه نه کل اینترفیس های روتر از طریق دستور زیر وارد تنطیمات اینترنت سریال روتر می شویم .

router (config)# interface serial 0

الان وارد محیط اینتر فیس شده ایم که می توانیم دستورات خود را وارد کنیم . برای باز گشت به حالت قبل می توانیم از دستور exit استفاده نماییم، یا برای تغییر نام روتر میتوانیم از دستور زیر استفاده کنیم .

router (config)# hostname ccna
(ccna (config#

اگر احساس می کنید یه مقدار گنگ و سخته نگران نباشید تا اخر اموزش ccna زیاد با این دستورات کار داریم اینها فقط نمونه هایی برای اشنایی با محیط config است .

لینک های مفید : قسمت دوم – قسمت سوم – قسمت چهارم – قسمت پنجم

منبع : www.cisco.com

 

Inter Vlan Routing از طریق روتر

InterVlan Routing از طریق روتر

VLANها برای جدا سازی ترافیک شبکه ، افزایش امنیت شبکه و تقسیم یک شبکه بزرگ به چندین شبکه کوچک استفاده می شود . ما می دانیم که سیستم ها متعلق به یک VLAN نمی توانند با سیستم های متعلق به سایر VLAN ها ارتباط برقرار کنند مگر اینکه نام VLAN و VLAN ID با آنها منطبق نباشد . با این حال ، یک روش به نام InterVlan Routing است که اجازه می دهد تا VLAN های مختلف با یکدیگر ارتباط برقرار کنند . به منظور برقراری ارتباط بین InterVLAN ، شما نیاز به یک دستگاه لایه 3 مانند روتر یا سوئیچ لایه 3 دارید .

Encapsulation dot1Q برای InterVlan Routing استفاده می شود . در این پست، ما توضیح خواهیم داد که چگونه InterVLAN را روی روترها و سوئیچ های سیسکو پیکربندی کنید .

پیکربندی مرحله InterVLAN Routing گام به گام

ما از توپولوژی زیر برای نشان دادن نحوه پیکربندی مسیریابی InterVLAN استفاده خواهیم کرد .

InterVlan Routing
1- در Switch1، دستورات زیر را برای ایجاد یک VLAN با نام Sales با شناسه VLAN به عنوان 10 اجرا کنید.

Switch1(config)#vlan 10
Switch1(config-vlan)#name Sales
Switch1(config-vlan)#exit

2 – هنگامی که VLAN Sales ایجاد کرده اید ، دستورات زیر را اجرا کنید تا Fa0/1 interface را به VLAN Sales اختصاص دهید .

Switch1(config)#interface fa0/1
Switch1(config-if)#switchport mode access
Switch1(config-if)#switchport access vlan 10
Switch1(config-if)#exit

3 – بعد، دستورات زیر را برای ایجاد یک VLAN دیگری با نام Account با شناسه VLAN به عنوان 20 اجرا کنید .

Switch1(config)#vlan 20
Switch1(config-vlan)#name Account
Switch1(config-vlan)#exit

4- بعد، دستورات زیر را برای اختصاص interface Fa0 / 2 به VLAN حساب اجرا کنید .

Switch1(config)#interface fa0/2
Switch1(config-if)#switchport mode access
Switch1(config-if)#switchport access vlan 20
Switch1(config-if)#exit

5- بعد، دستورات زیر را در Switch1 اجرا کنید تا VLAN trunking را در interface Fa0 / 3 فعال کنید .

Switch1(config)#interface fa0/3
Switch1(config-if)#switchport mode trunk
Switch1(config-if)#exit

6- پس از پیکربندی VLAN ها و VLAN trunking در Switch1، تنظیمات TCP / IP زیر را در PC0 پیکربندی کنید :

IP address: 10.0.0.1
Subnet mask: 255.0.0.0
Default gateway: 10.0.0.100

7- بعد، تنظیمات TCP / IP زیر را در PC1 پیکربندی کنید .

IP address: 20.0.0.1
Subnet mask: 255.0.0.0
Default gateway: 20.0.0.100

8- هنگامی که شما تنظیمات TCP / IP مناسب را روی PC0 و PC1 پیکربندی کرده اید، به Router بروید . در روتر ، دستورات زیر را اجرا کنید تا interface Fa0 / 0 را از حالت Down به حالت UP تغییر دهید .

Router(config)#interface fa0/0
Router(config-if)#no ip address
Router(config-if)#no shutdown
Router(config-if)#exit

9- در روتر، دستورات زیر را برای فعال کردن پروتکل dot1Q encapsulation همراه با شناسه VLAN و پیکربندی آدرس IP 10.0.0.100/8 در interface Fa0 / 0.10 اجرا کنید .

Router(config)#interface fa0/0.10
Router(config-subif)#encapsulation dot1q 10
Router(config-subif)#ip address 10.0.0.100 255.0.0.0
Router(config-subif)#exit

10 در روتر، دستورات زیر را برای فعال کردن پروتکل dot1Q encapsulation همراه با شناسه VLAN و پیکربندی آدرس IP 20.0.0.100/8 درinterface Fa0 / 0.20 اجرا کنید .

Router(config)#interface fa0/0.20
Router(config-subif)#encapsulation dot1q 20
Router(config-subif)#ip address 20.0.0.100 255.0.0.0
Router(config-subif)#exit

11- بعد، دستورات زیر را برای پیکربندی مسیریابی RIP (یا هر نوع دیگر بسته به انتخاب شما) در روتر اجرا کنید .

Router(config)#router rip
Router(config-router)#network 10.0.0.0
Router(config-router)#network 20.0.0.0
Router(config)#exit

شکل زیر  پیکربندی InterVlan Routing روتر را نشان می دهد.

InterVlan Routing

12- این همه چیزی است که شما باید InterVlan Routing را پیکربندی کنید . اکنون، زمان برای تایید پیکربندی شما است . برای انجام این کار دستور Command Prompt را روی PC1 باز کنید و دستورات زیر را برای بررسی اتصال به PC0 تایپ کنید ، همانطور که در شکل زیر نشان داده شده است .

PC>tracert 10.0.0.1
PC>ping 10.0.0.1

InterVlan Routing

13- در شکل قبلی شما می توانید ببینید که PC1 می تواند با PC0 ارتباط برقرار کند . در صورتی که ، هر دو رایانه های شخصی (PC0 و PC1) متعلق به زیر شبکه های مختلف (10.0.0.0/8 و 20.0.0.0/8) و VLAN ها (فروش و حسابداری) هستند. به این عملیات Inter Vlan گفته می شود .

برای آگاهی از قیمت سوئیچ سیسکو ، روی عبارت مورد نظر کلیک کنید .

منبع : networklessons.com

لینک های مفید : آموزش پیکر بندی Vlan سوئیچ سیسکو

پروتکل های مسیریابی Clssful vs Classless

پروتکل های مسیریابی Classful vs Classless

پروتکل های مسیریابی را مي توان از لحاظ پارامترهاي مختلف در گروه هاي جداگانه قرار داد . يکي از تفاوت ها در Subnet mask مربوط به آدرس ها در داخل پيام هاي ارسالي مي باشد . بدين صورت که برخي از آن ها Subnet mask مربوطه را نيز در داخل پيام ارسالي گنجانده ولي برخي ديگر اين کار را نمي کنند . به ترتيب پروتکل هاي دسته اول را پروتکل Classless وپروتکل هاي دسته دوم راپروتکل Classful گويند .

زمانیکه نسبت به پروتکل های مسیریابی و الگوریتم های آنها شناخت پیدا می کنیم سوالی به ذهن همه ما خطور می کند که : از کدام پروتکل مسیریابی برای شبکه خود باید استفاده کنم ؟

در پاسخ به این سوال باید گفت که هیچگونه جواب مستقیم و قطعی برای آن وجود ندارد و در واقع معیار پاسخ به این سوال بررسی و ارزیابی فاکتورهای مشخصی می باشد . از نوع شبکه مورد استفاده ما تا تجهیزات آن و طراحی و بسیاری موارد دیگر . در نهایت شما با بررسی هایی که انجام می دهید اقدام به انتخاب یک پروتکل و الگوریتم مسیریابی نموده و شبکه خود را بوسیله آن راه اندازی می کنید .

بر مبنای آدرس دهی TCP/IP پروتکل های مسیریابی را می توان به دو دسته زیر تقسیم بندی نمود :

  1. پروتکل Classful
  2. پروتکل Classless

پروتکل Classful

به پروتکل هایی گفته می شود که هیچگونه اطلاعات مرتبط با Subnet mask را در بروزرسانی های مسیریابی خود حمل نکرده و جابجا نمی کنند . همچنین در این پروتکل ها برای برقراری ارتباط و تبادل بروزرسانی ها اینترفیس ها متقابل باید از Subnet Mask یکسانی برخوردار باشند . یکی از مسائل مرتبط با این پروتکل ها ارسال بروزرسانی ها بصورت دوره های زمانی مشخص برای تمامی اینترفیس ها می باشد حال آنکه چه بروزرسانی رخ داده باشد یا خیر . ارسال این بروزرسانی ها بصورت مداوم بخصوص بر روی لینک های WAN که از پهنای باند کمتری برخوردار هستند بالطبع باعث افزایش ترافیک و کندی سرعت خواهد شد . بطور کلی پروتکل مسیریابی Distance Vector را می توان جز پروتکل های Classful قرار داد . بعنوان مثال RIPV1 و IGRP از پروتکل های نوع ِClassful می باشند .

پروتکل Classless

این پروتکل ها برخلاف پروتکل های Classful هنگام انتقال بروزرسانی و تغییرات اطلاعات مرتبط با Subnet Mask را نیز منتقل می کنند . این نوع از پروتکل ها به شبکه اجازه می دهند تا از Subnet و طول های آدرس دهی مختلف استفاده کند ، از اینرو از CIDR و VLSM نیز پشتیبانی می کنند . تفاوت دیگر این پروتکل ها با نوع پروتکل های Classful ارسال نکردن بروزرسانی ها بصورت پریودیک می باشد .

مطلب دیگر تبادل جدول مسیریابی با همسایه های خود در زمانی هست که تغییری در جدول رخ داده باشد و درست در همین زمان است که اقدام به ارسال بروزرسانی نیز می کنند . بطور کلی در این نوع پروتکل ها زمانی که شبکه همگرا شد یکبار جدول مسیریابی مبادله می شود و مجددا تنها در صورتیکه تغییری در توپولوژی و آدرس های شبکه رخ دهد اقدام به ارسال بروزرسانی و جدول مسیریابی می کند .

اینکار کمک شایانی به مدیریت پهنای باند و اشغال نبودن آن خواهد کرد . تنها ارسال زمانبندی شده توسط پروتکل Classless ارسال Hello Packet در بازه های زمانی معین می باشد که آن هم برای تشخیص فعال بودن دستگاه مقابل است و این مطلب نیز پهنای باند زیادی را اشغال نخواهد کرد.

مشخصات کلي مربوط به اين گروه آدرس هاي IP

    • عمل Summarization در مرز بين شبکه ها بصورت خود به خود انجام مي گيرد .
    • عمليات Summarization در مورد route هايي که بين شبکه هاي ناشناخته منتقل مي شوند انجام شده و به صورت آدرس هاي با کلاس استاندارد در خواهند آمد .
    • پيام هايي که بين Subnetهاي يک شبکه کلاس استاندارد منتقل مي شوند،داراي ماسک مربوط به آدرس ها نيستند .
    • پروتکل Classful فرض را بر اين مي گيرند که Interfaceهاي مربوط به تمامي روترها به شبکه هايي با ماسک يکسان متصل گشته اند ودليل نگنجاندن ماسک مربوطه در داخل پيام هاي ارسالي نيز همين مسئله است .
    • شامل پروتکل هاي RIPv1 و IGRP مي باشد .

طرز هدايت پيام ها توسط پروتکل هاي Classful ،وابسته به قانون هاي مربوط به آنهاست.بدين صورت که اگر مورد متناظري در داخل جدول routing وجود داشته باشد،پيام دريافت شده به طرف همان مقصد هدايت خواهد شد . اگر هيچ مورد متناظري در داخل جدول وجود نداشته باشد ، پيام از بين خواهد رفت . حتي اگر از يک Default Route نيز استفاده شود ، تنها در صورتي استفاده از آن مجاز خواهد بود که هيچ نوع مورد متناظري در داخل جدول وجود نداشته باشد . بدين معني حتي در صورت وجود شبکه اصلي در داخل جدول route پيام ها از بين رفته و به سمت Default Route نيز ارسال نخواهند شد .

محدوديت هاي مربوط به اين دسته پروتکل ها

  1. پروتکل Classful باعث از دست رفتن آدرس هاي بيشتري مي شوند.
  2. استفاده از ويژگي VLSM در داخل شبکه مجاز نيست.
  3. بدون استفاده از VLSM اندازه جدول روتينگ بيش از حد نرمال افزايش يافته و بنابراين پيام هاي Update انتقالي بين روتر ها نيز داراي سايزي بزرگتر خواهند بود.

CLASSLESS ROUTING

پروتکل هاي فوق براي حل محدوديت هاي موجود در پروتکل هاي Classful مورد استفاده قرار مي گيرند .

مشخصات کلي اين دسته از آدرس هاي Ip

      • Interfaceهاي متصل به يک شبکه لايه سوم مي توانند از ماسک هاي متفاوتي استفاده نمايند.
      • شامل پروتکل هاي BGP،RIPV2،IS-IS،EIGRP،OSPF مي شوند.
      • استفاده از ويژگي CIDR در داخل شبکه مجاز مي باشد.
      • استفاده از هر نوع Stigmatization دستي و اتوماتيک در مورد Routeهاي موجود در جدول Routing مجاز مي باشد .

      براي اينکه پروتکل Classful نيز از برخي مزاياي موجود در پروتکل Classless برخوردار گردند، دستور IP CLASSLESS را مي توان اجرا نمود.البته بصورت Default،دستور مزبور در نسخه هاي اخير IOS فعال گشته است .

      منبع :www.geeksforgeeks.org

لینک های مفید : پروتکل چیست ؟

آموزش پیکربندی EtherChannel بر روی سوئیچ های سیسکو

آموزش پیکربندی EtherChannel بر روی سوئیچ های سیسکو

پیکربندی EtherChannel بر روی سوئیچ های سیسکو تکنیکی است که به شما امکان را می دهد تا پورت اترنت چندگانه را در یک پورت منطقی ترکیب کنید  . بنابراین، به شما کمک می کند پهنای باند پورت های مختلف را ترکیب کنید . علاوه بر این ، در صورت failure شدن 1 Port، افزونگی نیز فراهم می شود . برای مثال، یک سناریو را در نظر بگیرید که در آن شما Fa0 / 1 interfaceو Fa0 / 2 را که هر یک تا 100 مگابیت در ثانیه از پهنای باند پشتیبانی می کنند ، در یک پورت منطقی (EtherChannel 1) به نام LogicalPort1 در نظر بگیرید .

پهنای باند از پورت 400 LogicalPort1 مگابیت در ثانیه خواهد بود . این همان چیزی است که Aggregation لینک نامیده شده است . علاوه بر این ، اگر یکی از interface شما مانند Fa0 / 1 از گروه کانال کاهش یابد ، interface دیگر مانند Fa0 / 2 هنوز هم قادر به ارائه اتصال خواهد بود .

این چیزی است که به نام redundancy نامیده می شود . تکنولوژی EtherChannel همچنین به عنوان( NIC Teaming )در مایکروسافت) (Link Aggregation در سیسکو) یا Ethernet Bridge (در لینوکس) شناخته می شود . در این پست ، ما توضیح خواهیم داد که چگونه EtherChannel را پیکربندی کنید .

در پیکربندی EtherChannel باید به نکات زیر توجه کنیم

  1. در پیکربندی ترتیب قرار گرفتن پورت های فیزیکی نباید حتما به ترتیب باشد یا حتی پورت ها بر روی یه Module باشد .
  2. همه پورت های شرکت کننده در گروه باید دارای یک سرعت و duplex باشند .
  3. همه پورتهای شرکت کننده باید به صورت فعال یا enable باشند .
  4. در EtherChannel پروتکلهای PAgP و LACP با یکدیگر سازگار نمی باشند .

برای اجرای تکنیک EtherChannel می توانید از هر یک از روش های زیر استفاده کنید:

PAgP

PAgP مخفف پروتکل Port Aggregation Protocol است . یک پروتکل انحصاری شرکت سیسکو می باشد و در صورتی می توانیم از این پروتکل استفاده کنیم که تجهیزات دو طرف برای اتصال Cisco باشد و وظیفه این پروتکل مدیریت و برقراری کانال EtherChannel می باشد .

LACP

LACP مخفف پروتکل Link Aggregation Control Protocol است . این یک پروتکل استاندارد است . این پروتکل مربوط به شرکت خاصی نیست ولی توسط شرکت سیسکو و سایر شرکتها پشتیبانی می شود و در صورتی که تجهیزات ما مربوط به شرکت های مختلفی هست می توانیم از این پروتکل برای برقراری ارتباط استفاده کنیم .

Static

هیچ پروتکل خاصی نیازی ندارد و مذاکره بین پورت اترنت به صورت دستی انجام می شود .

انواع مد های EtherChannel

on

این مد باعث فعال شدن EtherChannel بر روی اینترفیس بدون ارسال هیچ پیام LACP و PAgP می شود .

auto

در این مد هیچ پیام PAgP از طرف اینترفیس ارسال نمی شود ولی آماده پاسخگویی به پیام های PAgP از سوی سوئیچ مقابل می باشد و قادر به آغاز PAgP Negotiation نیست .

desirable

در این مد اینترفیس ها پیام های PAgP را ایجاد و به سمت سوئیچ مقابل ارسال می کند و قادر به آغاز PAgP Negotiation می باشد .

passive

در این مد هیچ پیام LACP از طرف اینترفیس ارسال نمی شود ولی آماده پاسخگویی به پیام های PAgP از سوی سوئیچ مقابل می باشد و قادر به آغاز LACP Negotiation نیست .

active

در این مد اینترفیس ها پیام های LACP را ایجاد و به سمت سوئیچ مقابل ارسال میکند و قادر به آغاز LACP Negotiation می باشد.

در این پست، ما درباره چگونگی پیکربندی EtherChannel بین دو سوئیچ سیسکو بحث خواهیم کرد .

برای  این منظور ، باید حداقل دو پورت اترنت را استفاده کنید . برای نشان دادن نحوه پیکربندی ، ما از interface Fa0 / 4 , Fa0 / 3 , Fa0 / 2 , Fa0 / 1 از هر دو سوئیچ استفاده خواهیم کرد . شکل زیر نشانگر توپولوژی است که ما برای پیکربندی EtherChannel استفاده می کنیم .

EntherChannel

برای پیکربندی EtherChannel بین سوئیچ های سیسکو، شما باید مراحل زیر را انجام دهید .

1- دستور زیر را برای تعریف interface ها که می خواهید در حالت EtherChannel تعریف کنید، اجرا کنید . پیکربندی اینترفیس مجازی EtherChannel بر روی سوئیچ 1.

Switch 1#Config t
Switch 1 (config)#interface EtherChannel 1
Switch 1 (config-if)#exit

2 -قرار دادن اینترفیس های فیزیکی سوئیچ در داخل اینترفیس مجازی EtherChannel شماره 1 که در مرحله قبلی ایجاد کردیم .

در این مرحله من قصد دارم اینترفیس های 1 تا 4 را در گروه EtherChannel 1 که در مرحله قبل ایجاد کردم قرار بدهم :

Switch 1#config t
Switch 1 (config)#interface range fastethernet 0/1 – 4
Switch 1 (config-if)# EtherChannel 1 mode desirable

3: پیکربندی اینترفیس مجازی EtherChannel بر روی سوئیچ 2

Switch 2#Config t
Switch 2 (config)#interface EtherChannel 1
Switch 2 (config-if)#exit

4: قرار دادن اینترفیس های فیزیکی سوئیچ در داخل اینترفیس مجازی EtherChannel شماره 1 که در مرحله قبلی ایجاد کردیم .
در این مرحله من قصد دارم اینترفیس های 1 تا 4 را در گروه EtherChannel 1 که در مرحله قبل ایجاد کردم قرار بدهم :

Switch 2#config t
Switch 2 (config)#interface range fastethernet 0/1 – 4
Switch 2 (config-if)# EtherChannel 1 mode auto

بعد از اتمام کانفیگ سوئیچ ها و اطمینان از درست بودن پیکربندی که انجام دادیم حال می توانیم ارتباط بین شبکه های متصل به Switch 1و Switch 2 را تست کنیم .

منبع : www.cisco.com

ورژن های مختلف IOS های سیسکو

آپدیت IOS سوئیچ سیسکو

آپدیت IOS سوئیچ سیسکو  هم مانند سایر سیستم عامل ها نیاز است که  هر چند وقت یکبار انجام شوند و یا یک نسخه جدید از آنها روی روتر و یا سوئیچ نصب شود .

دلایل نیاز به آپدیت در سوئیچ و روترهای سیسکو

  • اضافه کردن سخت افزار یا ماژول جدید به سوئیچ یا روتر سیسکو
  • اضافه کردن قابلیت نرم افزاری جدید
  • رفع باگ های نسخه ی فعلی IOS سیسکو

توجه کنید که IOS سیسکو مانند سایر سیستم عامل ها  ممکن است بعد از مدت ها کار کرد دچار اختلال یه به اصطلاح فنی Corrupt شود و این بهترین گزینه است که بعد از چند وقت IOS خود را از ابتدا نصب کنید .

توجه

حتما به اندازه و ظرفیت حافظه Flash موجود روی روتر یا سوییچ خود دقت کنید . ممکن است اندازه حافظه Flash موجود روی روتر یا سوییچ شما به اندازه ای نباشد که IOSجدید بتواند بر روی آن نصب شود . برای این منظور ابتدا با دستور زیر ورژن IOS روتر و سوئیچ سیسکو را مشاهده کنید :

R1#show version

سپس با دستور زیر فضای خالی حافظه Flash را بررسی کنید :

R1#show flash

Directory of flash: /

0 —- 49096 May 14 1999 23:55:31 TinyROM-1.2(1)

40 -r-x 3326472 Apr 06 2000 12:32:02 c800-nsy6-mw.bin

4194304 bytes total (786432 bytes free)

شما می توانید IOS خود را از طریق یک TFTP سرور موجود روی شبکه نصب و بروز رسانی کنید . نرم افزارهای زیادی وجود دارند که شما براحتی با استفاده از آنها می توانید یک TFTP سرور راه اندازی کنید .

بعد از اینکه TFTPسرور را در شبکه راه اندازی کردید ، فایل Image مربوط به IOS مربوطه را (این فایل با پسوندهای bin یا tar می باشد) در TFTP سرور انتقال داده و سپس آن را روی حافظه Flash سوییچ و یا روتر خود کپی نمایید .

(برای انتقال IOS روتر و سوئیچ سیسکو می توانید از نرم افزار Solar Winds یا TFTP32 استفاده کنید . برای سیستم عامل لینوکس و مکینتاش هم نرم افزار TFTP Server مخصوص وجود دارد .)

سرور TFTP و Device باید در یک VLAN و یا در یک Subnet باشند در صورتی که در یک Subnet نباشند می توانید به TFTP سرور Gateway بدهید . در نتیجه روتر یا سوئیچ سیسکو و سرور TFTP باید بتوانند همدیگر را Ping کنند .

اگر سوئیچ شما لایه دو است، برای تعریف IP از Interface VLAN استفاده کنید .

مراحل آپدیت IOS سوئیچ سیسکو

به منظور کپی IOS، دستور زیر را در privilege exec Mode وارد کنید .

R1#copy tftp flash

پس از تایپ این دستور، می‌بایست به ۴ سوال پاسخ دهید :

۱- IP مربوط به سرور TFTP را وارد کنید.

 

ip server

ip server

۲- نام فایل IOS ای که قصد دارید نصب کنید را وارد کنید. پسوند این فایل “.bin ” است.

source filename

source filename

به این نکته توجه کنید که اسم فایل IOS که می خواهید وارد کنید کاملا Case Sensitive است و باید دقت شود که عین حروف را بدون کوچکترین تغییری وارد کنید .

۳- می توانید توضیحاتی را وارد کنید یا با Enter عبور کنید.

۴- برای حذف Flash قبلی کلمه y را وارد کنید.

destination filename

destination filename

 

پیشنهاد می شود که این فایل را نیز همانند همان فایلی نامگذاری کنید که در TFTP سرور قرار گرفته است تا به سادگی این فایل و فایلی که روی روتر یا سوییچ قرار گرفته را بتوانیم مقایسه کنیم .

در صورتی که مراحل فوق را به درستی انجام داده باشید ، در انتها پیغام OK را مشاهده خواهید نمود .

توجه : فرآیند کپی کردن IOS ممکن است چندین دقیقه بر حسب نوع شبکه ای که دارید زمان ببرد . در طی زمان کپی کردن پیام هایی نمایش داده می شود که نمایانگر فایل هایی است که به آنها دسترسی پیدا می شود . علامت تعجب یا ! به معنای این است که فرآیند کپی شدن در حال انجام است . هر کدام از علامت های تعجب به معنای کپی شدن 10 بسته اطلاعاتی یا Packet می باشد که با موفقیت کپی شده است . بعد از اینکه فرایند کپی به درستی انجام شد یک Checksum تایید یا Verification Checksum به داخل حافظه Flash روتر یا سوییچ نوشته می شود .

اگر فایل IOS از نوع bin. بود می توانیم سوییچ یا روتر را از روی آن Boot نماییم، ولی اگر نوع فایل tar. بود باید با استفاده از دستور ذیل آنرا از حالت فشرده خارج و فایل bin. را بسازیم .

setade-30#archive tar /xtract c2960s-universa1k9-mz.150-2.SE10a.tar flash:

پس از انتقال IOS، لازم است روتر یا سوئیچ سیسکو را Reload کنید . برای این منظور از دستور زیر استفاده می شود .

 

Router#reload
System configuration has been modified. Save? [yes/no]: y
Building configuration…
[ok]
Proceed with reload? [confirm]y

 

نکته ۱:

هنگام استفاده از دستور کپی فلش به سرور TFTP، روی سوئیچ یا روتر ، حتما باید نرم افزار RUN باشد .

نکته ۲:

توجه داشته باشید که پس از انتقال IOS به روی روتر یا سویئچ، تمام تنظیمات موجود در Running Configuration حذف خواهد شد . بنابراین تنظیمات را قبل از Reload،

ذخیره کنید. برای این منظور می‌توانید از دستور زیر استفاده کنید.

R1#copy run start

 

نکته ۳:

در صورتی که روی حافظه Flash این Device‌ها بیش از یک IOS داشتید ، بایستی Primary Boot را مشخص کنید . برای این منظور می‌توانید از دستور زیر استفاده کنید.

 

R1 (config) #boot system flash: filename

 

در پایان توصیه می کنیم فایل IOS Image قدیمی و جدید را در محل مناسبی ذخیره کنید . برای بکاپ گیری از IOS می توانید از دستور زیر استفاده کنید.

 

00:22:25: %SYS-5-CONFIG_I: Configured form console by console
Cisco Internetwork Operating System Software
IOS Cxxxx Software (cxxxx-x-x), Version xx.x(xx), RELEASE SOFTWARE (fc1)
Copyright (c) 1986-2002 by cisco System, Inc.
Compiled Mon 25Mar-02 20:33 by xxxxx
Image text-base: 0x80008088, date-base: 0x20828788

Rom: System Bootstrap, Version xx.x(x)xA4, RELEASE SOFTWARE (fc1)

xxxx uptime is 22 minutes
System returned to Rom bt reload
System image File is “flash: cxxxx-x-xx.xxx-xx.bin” «« check it here

در این مقاله با آپدیت IOS سوئیچ سیسکو آشنا شدید . اما برای آشنایی با مدل های مختلف سوئیچ سیسکو ، روی عبارت مورد نظر کلیک کنید .

منبع : www.cisco.com

مطالب مرتبط:

معرفی Cisco IOS image

آموزش بکاپ گرفتن از IOS سیسکو و بازیابی آن

مدل ها و ورژن های مختلف IOS های سیسکو